به گزارش کرج رسا، فصد خون یا رگ زنی یکی از روش‌ های خون گیری در طب سنتی است. این عمل باعث دفع بسیاری از سموم بدن به خصوص در مواقع غلبه سودا شده و مواد زائدی که در خون رسوب و افزایش پیدا می‌کند را نیز دفع می‌کند. فصد در واقع همان رگ زدن است، ولی بایستی توسط افراد ماهر و متخصص انجام شود.

حکما براین باورند که بدن انسان از چهار خلط خون، بلغم، صفرا و سودا تشکیل شده است که اگر میزان این چهار خلط همیشه در حد تعادل و تناسب باشد بدن در حالت سلامت قرار دارد، اما اگر به علت افزایش و یا کاهش این اخلاط تعادل و تناسب بدن دچارتغییر شود بدن بیمار می‌شود که فصد می‌تواند در جهت تعادل و تناسب این چهار خلط عمل کند و از افزایش آن در بدن و ایجاد بیماری جلوگیری نماید.

فرق حجامت و فصد خون چیست؟

خون حجامت از مویرگ‌ها خارج می‌شود و فرد کمتر دچار ضعف می‌شود، ولی در فصد خون از رگ گرفته می‌شود و به همین دلیل ضعف و بی حالی ممکن است بروز پیدا کند.

فصد در کل بدن اثر می‌گذارد، اما حجامت موضعی است.

فصد پاکسازی عمومی می‌کند، اما حجامت پاکسازی موضعی انجام می‌دهد.

حجامت خون غلیظ را دفع نمی‌کند، ولی فصد به دفع خون غلیظ کمک می‌کند.

درباره‌ نیاز بدن‌ تان به آهن چه می‌دانید؟

بدن ما برای بسیاری از فرایند‌های سوخت و ساز خود به آهن نیاز دارد. عملکرد اصلی آهن، کمک به انتقال اکسیژن از ریه‌ ها به جریان خون و رساندن آن به جا‌هایی است که به آهن نیاز دارند. ضمنا آهن به آنزیم‌های بدن کمک می‌کند سموم را پاکسازی کرده و قند‌ها را به انرژی تبدیل کند. وقتی کسی دچار کم خونی یا کمبود آهن می‌شود، رنگ پریده به نظر می‌رسد، احساس ضعف و خستگی می‌کند و به راحتی دچار آشفتگی و عدم تعادل می‌شود.

اما بدن ما تنها ارگانیسمی نیست که برای بقاء و زنده ماندن به آهن نیاز دارد. ارگانیسم‌های کوچکی که ما را مریض می‌کنند نیز به این ماده معدنی نیاز دارند. وقتی باکتری‌ها و قارچ‌ها وارد بدن می‌شوند، فورا به دنبال آهن می‌گردند تا بتوانند زنده بمانند و منتشر شوند.

به همین دلیل که عوامل عفونت زا برای بقاء نیاز به آهن دارند، نقاط ِ در دسترس در بدن ما یعنی دهان، چشم‌ها، بینی، مقعد و اندام تناسلی، بدون آهن هستند. پروتئین‌هایی به نام شلاتور، در وروردی‌های بدن وجود دارند و جلوی هر گونه مولکول آهن در این نواحی را می‌گیرند تا باکتری‌ها و عوامل بیماریزا نتوانند با استفاده از آهن، زنده بمانند و احتمالا در بدن منتشر شوند.

حالا فرض کنید تعدادی عامل بیماریزا از سد دفاعی بدن‌تان عبور می‌کنند و شما بیمار می‌شوید. بخشی از واکنش سیستم ایمنی بدن این است که از مقدار آهن ِ در جریان در خون بکاهد تا عامل عفونت زا نتواند خودش را انتشار بدهد. چیزی شبیه همین اتفاق زمانی که سلول‌ها سرطانی می‌شوند نیز روی می‌دهد. سلول‌های سرطانی به آهن برای رشد و انتشار نیاز دارند، بنابراین هر چه آهن کمتری در دسترس‌شان باشد، سرطان سخت‌تر می‌تواند منتشر شود. البته در بسیاری از موارد، فرایند کاهش آهن توسط بدن برای توقف انتشار سرطان کافی نیست، اما به هر حال بدن تلاش خودش را می‌کند.

هر چند بدن ما برای تقریبا تمام عملکرد‌های متابولیکی خود به آهن نیاز دارد، اما زیاد بودن این ماده معدنی نیز می‌تواند ما را مستعد بیماری‌ها کند. در دوره‌ای که خیلی از غذا‌های ما غنی شده با آهن هستند، خیلی از افراد آهن زیاد در خون خود دارند.

آهن به این دلیل که اساسا در خون می‌ماند، رها کردن بدن از مقداری از این آهن می‌تواند کمک کند تعادل در بدن برقرار شود و این مسئله خصوصا زمانی واقعی‌تر می‌شود که شما دچار یک اختلال ژنتیکی به نام هموکروماتوز باشید که باعث می‌شود بدن، مقدار زیادی آهن انباشته کند و نیاز به فصد منظم خون ایجاد شود. اما حتی اگر شما هموکروماتوز هم نداشته باشید، از فصد خون سود خواهید برد.

فصد خون از ابتلا به بیماری پیشگیری می‌کند

وقتی مقداری از خون بدن‌تان کم می‌شود، یعنی از مقدار آهنی که در بدن‌تان وجود دارد کم خواهد شد. بر این اساس که می‌دانیم عوامل عفونت زا چقدر برای زنده ماندن به آهن نیاز دارند، کاستن از سطح آهن بدن از طریق اهدای خون یا فصد خون می‌تواند کمک کند از ابتلا به یک سری از بیماری‌ها پیشگیری کنیم.

فصد خون، خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد

مطالعاتی نشان داده‌اند میان کاهش آهن از طریق اهدای خون یا فصد خون و پایین آمدن ریسک سرطان ارتباط وجود دارد. مثلا مطالعه‌ای دریافته افرادی که به طور منظم خون اهدا کرده بودند تا سلامت قلب و عروق خود را بهبود بدهند، خطر ابتلا به سرطان را نیز در خود کاهش داده بودند.

فصد خون از سفتی عروق و خطر حمله قلبی می‌کاهد

مطالعه‌ای که روی ۳۰۰۰ فرد مرد میانسال انجام شد نشان داد آن‌هایی که خون اهدا کرده بودند، ۸۸ درصد کمتر در معرض حمله قلبی قرار داشتند. دانشمندان چند تئوری برای توجیه این ارتباط دارند. اول اینکه مسئله‌ی آهن در میان است. تحقیقات نشان داده‌اند میان بالا بودن سطح آهن در بدن و افزایش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی ارتباط وجود دارد.

مطالعه‌ای نشان داده بالا بودن سطح آهن خون، رگ‌ها را فورا منقبض کرده و از حریان خون در سیستم بدن می‌کاهد. وقتی شما جریان خون ضعیفی در عروق تان دارید، این عروق سخت و سفت می‌شوند. ضمنا بالا بودن سطح آهن خون می‌تواند کلسترول را اکسید کرده و محصول این اکسیداسیون، در دیواره‌ی عروق انباشته شده و زمینه‌ی حمله قلبی و سکته مغزی فراهم خواهد شد.

همچنین کاهش سطح آهن با اهدای خون یا فصد خون به طور منظم از غلظت خون می‌کاهد. خونی که خیلی غلیظ است نمی‌تواند مواد مغذی را به خوبی به بافت‌ها برساند. به طور کلی مرد‌ها به دلیل غلظت بالای خون، مشکلات بیشتری در سیستم جریان خون خود دارند. دانشمندان می‌گویند پریود ماهانه‌ی خانم‌ها باعث می‌شود غلظت خون‌شان تعدیل شود.

فصد خون، حساسیت به انسولین را بهبود می‌دهد و از خطر ابتلا به دیابت نوع دوم را می‌کاهد

آهن زیاد در خون می‌تواند حساسیت به انسولین را کاهش بدهد و باعث شود شما بیشتر مستعد ابتلا به دیابت نوع دوم شوید. حتی اگر شما مستعد دیابت نباشید، باز هم طبق یافته‌های علمی می‌توانید با اهدای منظم خون یا فصد خون به طور منظم به تعدیل سطح آهن خون‌تان کمک کرده و حساسیت به انسولین را در بدن‌تان افزایش دهید.

فصد خون به کالری سوزیتان نیز کمک می‌کند

مطالعه‌ای در دانشگاه کالیفرنیا نشان داده شما وقتی که خون اهدا می‌کنید به طور متوسط ۶۵۰ کالری می‌سوزانید.

تصفیه منظم خون با فصد خون برای سلامت آقایان مفید است

مرد‌ها به طور متوسط آهن بیشتری در خون خود نسبت به خانم‌ها دارند. یک دلیل این اختلاف ظاهرا به سطح تستوسترون مربوط است. یعنی تستوسترون بالا، پپتیدی به نام hepciden را که تنظیم کننده‌ی سطح آهن است سرکوب می‌کند. هپسیدین ِ پایین‌تر در مردان به دلیل تستوسترون بیشتر به معنی بالاتر بودن سطح آهن در خون‌ شان است.

خانم‌ ها هر ماه یک گرم آهن خون خود را طی قاعدگی از دست می‌دهند و به همین دلیل کمبود آهن، مشکلی رایج در میان خانم‌های سنین قاعدگی است. اما مرد‌ها شیوه‌ ای طبیعی برای تعدیل سطح آهن خون خود ندارند. کمبود آهن چیز خوبی نیست، اما آهن زیادی هم خوب نیست. محققان باور دارند یکی از فاکتور‌هایی که منجر به افزایش طول عمر خانم‌ها می‌شود همین است که در مقایسه با آقایان، به دلیل داشتن تستوسترون کمتر و پریود‌های هر ماه، آهن کمتری در سیستم خون خود دارند.