✍️ رضا قاسمپور

برخی از صاحبنظران عرصه شنوایی کشور معتقدند که نابسامانی‌های حوزه پزشکی قبل از تحریم‌های ظالمانه آمریکا، داخلی بوده و محصول وارونگی هرم مدیریتی این حوزه می‌باشد.

یکی از مصائبی که در این خصوص در کف جامعه در حال تکوین است، عدم تخصیص ارز لازم و به‌هنگام جهت واردات سمعک برای کسانی است که مشکلات شنوایی دارند.

در دنیا افت شنوایی یکی از معضلات سازمان بهداشت جهانی است و نزدیک به نیم میلیارد نفر مبتلا به افت شنوایی مادرزادی و حوادث زندگی خویش هستند. چون افت شنوایی رابطه مستقیمی با مرگ و میر ندارد لذا توجه لازم به آن نشده و در حال افزایش است. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ افت شنوایی دوبل گردد. آلودگی‌های محیطی و صوتی حاصل از کارخانجات، اتومبیل‌ها و الزامات و اقتضائات حاصل از زندگی مدرن و همچنین مسائل ژنتیکی عوامل این تزاید خواهند بود.

مداخلات توانبخشی در دو حوزه کاشت حلزون و بارگذاری سمعک مستلزم تخصیص ارز برای واردات آنهاست. متأسفانه یک سال است که هیچ ارزی برای واردات سمعک تخصیص نیافته و یا این که به دلیل مشکلات انتقال دلار به ارزهای غیر رایج مانند ریال عمان تخصیص یافته و عملا دارایی‌های مملکت با توسل به واسطه‌ها در حال هرز روی بوده و ما در حال رانت‌پروری هستیم.

بنا بر گفته اهالی فن در حال حاضر در بازار سمعکی وجود نداشته و اطبا در حال استفاده مجدد از سمعک‌های دست دوم هستند. متأسفانه اگر ارز لازم به موقع تخصیص نیابد و مشکلات انتقال ارز حل و فصل نشود، تعداد ناشنوایان به صورت تصاعدی افزایش خواهند یافت.

به نظر می‌رسد مشکلاتی مانند کمبود سمعک تعمدی و مدیریتی بوده و ربط چندانی به تحریم‌ها ندارند. سیاستگذاران با تصمیمات غیرمتعارف کاری کرده‌اند که سود لازم در حوزه واردات سمعک زایل شده و فعالان این حوزه به دلیل فقدان سودآوری لازم به حوزه‌های دیگری چون ساخت و ساز در کیش نقل مکان نمایند.