به گزارش کرج رسا، این اسلحه که با عنوان «سلاح نسل جدید دسته» (Next Generation Squad Weapon) نام داشته و نیروهای پیاده نظام و دیگر گروه های نظامی مستقر روی زمین به آن تجهیز خواهند شد، در خود تکنولوژی هایی خواهد داشت که تاکنون هیچگاه در سلاح های انفرادی و کوچک به کار گرفته نشده اند، از جمله تعقیب هدف، شناسایی چهره و پوشش هیدروفوبیک برای لنزها. بر اساس گزارش ها، این نسل جدید از سلاح ها تلاشی است برای طراحی سلاح انفرادی جدید نیروهای پیاده که قرار است نسخه لوله کوتاه سبک (carbine) آن جایگزین M4A1 و نمونه اتوماتیک آن نیز جایگزین تفنگ اتوماتیک M249 گردد.

تفنگ M4A1 یک نسخه روزآمد و تصحیح شده از M16 است که اولین بار در سال ۱۹۶۵ توسط ارتش ایالات متحده به کار گرفته شد در حالی که M249 برای اولین بار در اواخر دهه ۱۹۸۰ وارد سرویس شد. از آن زمان تاکنون میدان نبرد و جنگ های مدرن به شدت دچار تغییر شده اند و ارتش ایالات متحده احساس می کند که باید سلاح های انفرادی نیروهایش را با واقعیت های میدان نبردهای مدرن هماهنگ سازد. یکی از نیازمندی های اصلی این دو سلاح، داشتن کامپیوتری بالستیک با توانایی مشخص کردن محل دقیق اصابت گلوله روی یک جفت لنز یا عینک یا هر وسیله نشانه گیری دیگری است که روی اسلحه نصب می شود. اگر چه گلوله های سلاح های مدرن پیاده نظام با سرعت بیش از ۳.۰۰۰ فوت بر ثانیه حرکت می کنند اما نیروی جاذبه همچنان بدون توجه به پیشرفت های تکنولوژی مدرن، تاثیر منفی خود را حفظ کرده است.

نیروی جاذبه آرام آرام از سرعت گلوله کاسته و آن ها را به سمت زمین می کشاند تا جایی که یک گلوله ۵.۵۶ مدرن در فاصله ۲۰۰ یاردی به اندازه ۳.۰۸ اینچ پایین تر آمده و به سطح زمین نزدیک تر می شود، عددی که در فاصله ۵۰۰ یاردی به ۵۹ اینچ می رسد. اگر لوله تفنگ ۵۹ اینچ بالاتر از سطح زمین قرار گرفته باشد، بعد از ۵۰۰ یارد گلوله به زمین برخورد خواهد کرد. همچنین باد بسته به سرعت و شتاب گلوله، تاثیر منفی خود را گذاشته و جهت سیر آن را دستخوش تغییر خواهد کرد. در دهه ۱۹۷۰، استفاده از کامپیوترهای بالستیک در تانک ها آغاز شد که تحت هر سناریو آتشی می توانست نقطه برخورد گلوله تانک را برآورد نماید؛ از شلیک در حال حرکت گرفته تا شلیک در بادهای تند. این همان تکنولوژی است که توپ اصلی M256 در تانک را قادر می سازد که در فاصله ۲.۰۰۰ متری با دقت ۹۰ درصدی شلیک نماید.

روزیاتو