البرز سال‌ هاست که به‌ دلایل مختلف، از جمله نزدیکی به پایتخت، جزو رتبه‌ های اول مهاجرپذیری در کشور به‌ حساب می‌آید. براساس آمار سازمان برنامه و بودجه، سالانه بیش‌از ۸۰ هزار مهاجر به جمعیت البرز اضافه می‌شود.

رشد جمعیت استان در ۲ سال‌ گذشته به‌ دلیل افزایش قیمت مسکن در تهران بیشتر هم شده و بسیاری از پایتخت‌ نشینان که توانایی اجاره و خرید مسکن در تهران را ندارند، ناچارند به کرج مهاجرت کنند. از طرفی وجود ۴ زندان که زندانی‌های غیربومی در آن حضور دارند و سکونت خانواده زندانیان در در اطراف زندان‌ها، از مهم ترین دلایل مهاجرت و گسترش حاشیه‌ نشینی در این استان است.

همچنین قرار گرفتن البرز برسر راه چندین استان پرجمعیت دیگر و شرایط آب و هوایی معتدل آن، سبب شده بسیاری از ساکنان استان‌های گرمسیری که امکان مهاجرت به تهران را ندارند، البرز را برای سکونت خود انتخاب کنند و بسیاری از افرادی هم که در شهرهای خود بیکار هستند، راهی البرز می‌شوند تا بلکه در شهرک‌های صنعتی استان شغلی بیابند.

در طول سال‌های گذشته تلاش‌های بسیاری برای افزایش اشتغال‌زایی و رونق تولید دراستان انجام شده، اما رشد مهاجرت به شکل تصاعدی این اقدام‌ها را تاحدود زیادی ناکام گذاشته‌ است. براین اساس افزایش روند مهاجرت به استان البرز تبعات منفی بسیاری، از جمله افزایش حاشیه‌ نشینی را به‌ دنبال داشته‌ است، به طوری‌ که در حال‌ حاضر یک‌ سوم از جمعیت البرز حاشیه‌ نشین هستند.

ورود جمعیت به استان نیازمند تأمین زیرساخت‌ها و امکانات رفاهی، بهداشتی، آموزشی و … است. این درحالی‌ است که البرز در بسیاری از این امکانات ضعف‌ های محسوسی دارد. برای مثال سالانه حدود ۱۰ هزار نفر به جمعیت دانش‌ آموزان استان اضافه می‌شود و درحالی که امکانات موجود رضایت‌ بخش نیست، سالانه ۴۰۰ کلاس درس نیز به نیاز استان اضافه می‌شود. همین کمبودها در حوزه بهداشت و درمان، خدمات شهری و… نیز دیده می‌شود. البته اگر روند روبه‌ رشد مهاجرت‌ ها کنترل و مدیریت شود، می‌توان از آن به نحو مطلوبی در راستای پیش‌برد اهداف و پیشرفت استان استفاده کرد، اما مهاجرت باید با ظرفیت‌ها، توان اکولوژیک، اقلیمی، شرایط زیرساختی و سرانه‌ های استان همخوانی داشته باشد تا امکان خدمات‌ رسانی به شهروندان فراهم شود.

همشهری