محققان اطلاعات به دست آمده از این بیماران را با اطلاعات مربوط به بیش از ۷۲ هزار شهروند سالم مقایسه کردند.

بر اساس این تحقیقات، احتمال بروز بیماری‌های شریان‌های اصلی در افراد مبتلا به ام اس تقریبا به میزان یک سوم بیشتر از سایرین است.

این بیماری‌ رگ‌های خونی بزرگ را در بدن تحت تاثیر قرار می‌دهند و فرد را معرض خطراتی مانند حمله قلبی، بیماری سرخرگ کرونری، بیماری سرخرگ محیطی و بیماری‌های مغزی عروقی قرار می‌دهد.

بر اساس این تحقیقات، احتمال مرگ افراد مبتلا به ام اس در اثر بیماری‌های قلبی، ۱.۵ برابر افراد سالم است.

همچنین به طور کلی احتمال مرگ این بیماران در اثر عوامل مختلف، ۳.۵ برابر احتمال مرگ سایرین است. این تفاوت‌ها در بین زنان شدیدتر از مردان است.

همچنین در این تحقیقات مشخص شد داروهای کاهش دهنده کلسترول و به ویژه استاتین‌ها موجب کاهش خطر مرگ افراد مبتلا به ام اس می‌شوند.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی‌ (CNS) می‌دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است.

سیستم ایمنی بدن به طور معمول عوامل خارجی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها را مورد هدف قرار می‌دهد؛ ولی در بیماری‌های خود ایمنی، به اشتباه بافت‌های نرمال از بین می‌روند.

در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به میلین حمله می‌کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول‌های عصبی گفته می‌شود.

میلین آسیب دیده سبب بوجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می‌شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است.

زمانی که پوشش میلین یا بافت‌های عصبی آسیب می‌بینند، ارسال پیام‌های عصبی مختل می‌شود که عوارض مختلفی دارد. بیماری MS انواع مختلفی دارد که عبارتند از:

ام اس پیشرونده مقدماتی

در این نوع، نشانه‌های بیماری به طور پیوسته از زمان تشخیص بیماری سیر صعودی دارند. حمله‌ها مشخص نیستند و هیچ علامت بهبودی وجود ندارد.

حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از بیماران، به این نوع از بیماری مبتلا می‌شوند. معمولا بیماری ام اس در افرادی که این مرحله را تجربه می‌کنند، دیر و در حدود ۴۰ سالگی تشخیص داده می‌شود.

نوع عودکننده – فروکش کننده

حدود ۹۰ درصد از بیماران، به این نوع مبتلا هستند. معمولا نشانه‌های اولیه بیماری در این افراد، در اوایل بیست سالگی دیده می‌شود.

پس از آن در دوره‌های مختلف، بیماری عود می‌کند و در بین دوره‌ها، بیمار بهبودی نسبی دارد. معمولا بیمارانی که به این نوع مبتلا هستند، وارد مرحله دیگری از بیماری به نام پیشرونده ثانویه می‌شوند.

ام اس پیشرونده ثانویه

در این نوع، علایم بیماری به طور پیوسته سال‌ها وجود دارد و هیچ عود یا بهبودی حاصل نمی‌شود. معمولا این حالت ۱۰ تا ۲۰ سال پس از تشخیص بیماری اتفاق می‌افتد. این نوع از بیماری معمولا منجر به از کار افتادگی بیماران می‌شود.

نوع پیشرونده عودکننده

این نوع از بیماری بسیار نادر است و در آن بیماری در دوره‌های مشخص عود می‌کند و از یک حمله تا حمله بعدی، نشانه‌های بیماری شدیدتر می‌شود. حدود ۵ درصد از افراد به این نوع از بیماری مبتلا هستند.

در حال حاضر حدود ۲.۵ میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا هستند. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه JAMA Neurology منتشر شده است.