شعیبی البته در سیاست هم دستی دارد و در جریان انتخابات ریاست‌ جمهوری سال ٩٢ فیلم تبلیغاتی محمدباقر قالیباف را کارگردانی کرد.

هر چند او خودش را سیاسی نمی‌داند و آهسته و پیوسته مسیر خود را در فیلمسازی می‌پیماید، اما دغدغه‌مندی ریشه‌دار این کارگردان با تبحرش در بازسازی فضاهای واقعی با تحلیل همراه و منجر به شکل گیری فیلم «روز بلوا» شده است؛ فیلمی که در قالبی جسورانه و تاثیرگذار به نویسندگی مهران کاشانی و تهیه‌کنندگی محمدرضا تخت‌کشیان در بخش سودای سیمرغ سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجرحضور پیدا کرده و مورد توجه منتقدان، اهالی رسانه و مردم هم قرار گرفته است. با شعیبی گفت‌وگویی انجام دادیم تا این کارگردان برایمان از دغدغه‌هایی که منجر به ساخت روز بلوا شده است، بگوید.

در روزهای برگزاری جشنواره فیلم فجر هستیم و به نظر می‌رسد تا اینجای کار روز بلوا توانسته رضایت مخاطبان را داشته باشد. حالا که فیلم در حال اکران است خودتان تا چه حد از آن راضی هستید و چه نظری درباره اش دارید؟

واقعیتش این است ما در مراحل اولیه اکران و دیده شدن فیلم هستیم. من همیشه معتقدم بخشی از اتفاقی که برای فیلم می‌افتد ممکن است توسط گروه سازنده باشد، اما بخش عمده آن به مخاطب برمی گردد. یعنی ما موضوعی داشتیم که سعی کردیم این موضوع با ساختار مربوط به خودش ساخته شود، اما در نهایت مخاطب است که باید راجع به آن قضاوت کند و ببیند راجع به این فیلم چه استنباطی می‌کند. به شخصه اما فکر می‌کنم آنچه در نظر داشتم را در فیلم پیاده کردم و حرفی که می‌خواستم را به مخاطب زده ام.

مضمون روز بلوا هم خاص و از دغدغه‌های روز جامعه ایران است. چه شد سراغ موضوع مهم مفاسد اقتصادی رفتید؟

روز بلوا، یک فیلم اجتماعی است و همان‌طور که گفتید به مسائل و مفاسد اقتصادی که این روزها دغدغه جامعه ماست، برمی گردد. من در این فیلم سعی کردم به این موضوع نگاه یکسویه نداشته باشم و جوانب مختلف را بسنجم. برای رسیدن به این نگاه هم فضایی را شکل دادیم که در درام یک شخصیت اصلی داریم و اتفاقات آن بین اعضای یک خانواده رخ می‌دهد.

با این تفاسیر تا چه اندازه داستان تان را منطبق بر روابط و شرایط سیاسی-اجتماعی روز می‌دانید؟

قاعدتا یک فیلمساز اجتماعی تحت تاثیر مسائل روز است، اما من همیشه تلاش کرده ام در این مباحث فیلم هایم را با تاریخ مصرف‌های کوتاه مدت نسازم. به عنوان یک فیلمساز باید بتوانم به روز کار کنم و با زمانه‌ای که در آن زندگی می‌کنم پیش بروم. خیلی دوست ندارم که بگویم فقط به یکسری چیزهای از پیش تعیین شده فکر می‌کنم. در روز بلوا هم تمام المان ها، قصه و ماجراهایی که در جریان فیلم مطرح می‌شود در هر دوره‌ای که دیده شود، ملموس است. ما درباره آسیب‌های اجتماعی و به خصوص در حوزه مباحث اقتصادی که در روز بلوا مطرح می‌شود بسیار مطالعه و بررسی کردیم. بالطبع فکر می‌کنم خروجی کار در نهایت بسیار نزدیک به شرایط روز جامعه باشد و اطمینان دارم این درام اگر چند سال دیگر هم نمایش داده شود باز هم کارآمد است. چون ما از ابتدا تصمیم نداشتیم که به یک گروه خاص طعنه بزنیم. فکر می‌کنم دنیای فیلم روز بلوا بازتر از نقدهای بسته امروزی است.

چه شد که تصمیم گرفتید با نگاه بازتری به مقوله مفاسد اقتصادی بپردازید؟

ما به چالش‌های اقتصادی جامعه درونی تر پرداختیم و در این چالش هم صاحبان قدرت و هم دیگران را بررسی کرده‌ایم.

علاقه‌ای که به موضوعات کلان سیاسی-اجتماعی دارید ریشه در کجا دارد؟

اگر به کارنامه حرفه‌ای من دقت کنید فقط «سیانور» است که در یک دوره خاص از تاریخ معاصر روایت می‌شود. من اتفاقا آدم سیاسی نیستم و موضوعات سیاسی چندان برایم جذاب نیست، اما آنچه باعث می‌شود من در فیلم هایم کدهای سیاسی بگذارم رابطه مستقیم مسائل سیاسی با موضوعات اجتماعی است. به عبارت دیگر هر تصمیم گیری سیاسی که می‌شود تبعات اجتماعی به همراه دارد که این تبعات اجتماعی باید توسط فیلمسازان، محققان، جامعه شناسان و… آسیب شناسی شود. حتی در تاریخ نویسی هم دیده ایم وقتی تاریخ یک دوره‌ای نوشته می‌شود، هم مسائل اجتماعی در آن گفته می‌شود، هم فرهنگی و هم سیاسی. در فیلم‌های من هم به همین صورت، شما هیچ‌وقت تصویر خاصی از آدم‌های سیاسی و کشوری در فیلم‌هایم نمی‌بینید. این تبعات و تاثیرات اتفاقات سیاسی در مسائل اجتماعی است که در فیلم‌هایم نمود پیدا می‌کند. ضمن این‌که من فکر می‌کنم اگر بخواهیم یک حرف جهانشمول‌تر، بزرگ‌تر و ایدئولوژیک‌تر بزنیم مهم‌ترین مساله این است که اول سینما را بشناسیم و بعد از این‌که سینما و زبانی را که ارتباط برقرار می‌کند شناختیم، حرف‌مان را به راحتی بزنیم.

با توجه به این‌که سرمایه‌گذار فیلم تان موسسه فرهنگی- هنری اوج است شاید این شائبه به‌وجود بیاید که اعمال نظرهایی مصلحتی روی فیلم تان انجام شده. شما با این گفته چقدر موافق هستید؟

اصلا. روز بلوا با حمایت موسسه فرهنگی -هنری اوج ساخته شده است. به این خاطر که پرداختن به این موضوع مشکل بود و این اتفاق خوب برای من افتاد که موسسه اوج سرمایه‌گذاری آن را قبول کرد. بله، می‌توانم بگویم دوستان ما در اوج در جریان روند تولید این فیلم بودند، اما در نهایت ما فیلم خودمان را ساختیم. این فیلم چنانچه با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی هم ساخته می‌شد باز هم به همین شکلی بود که امروز ساخته شده. همکاری با اوج همکاری خوبی برای من محسوب می‌شود که از این بابت خوشحالم.

چطور شد لیلا زارع و بابک حمیدیان را برای بازی در نقش‌های اصلی این فیلم انتخاب کردید؟

من قبلا با بابک حمیدیان و لیلا زارع کار کرده ام و اصولا در انتخاب بازیگران این فیلم باورپذیری برایم خیلی مهم بود. صرفا چهره یا ستاره بودن هیچ‌وقت برایم مهم نبوده و نیست و به همین خاطر بود که بابک حمیدیان و لیلا زارع را برای این نقش‌ها انتخاب کردم.

پیش بینی شما از جشنواره فجر امسال چگونه است؟

به اعتقاد من جشنواره امسال جشنواره خوبی است. نه صرفا به لحاظ اجرا بلکه منظورم کیفیت فیلم هاست. اسم‌هایی امسال در این جشنواره حضور دارند که توقعات را راجع به نسل جدید سینما بالا می‌برند. به نظرم جشنواره خوبی خواهیم داشت و به تبع آن سال سینمایی خوبی را هم در اکران عمومی پیش رو داریم.

ساناز قنبری – سینما / روزنامه جام جم