فاطمه قره حسنلو رادیولوژیست در یادداشتی نوشت:

تجربه‌ای من حاکی از این هست که از شرایط ناخوب زندگی هم می تونیم بهره خوب ببریم.

از هفته آخر خرداد ماه به کرونا مبتلا شدم البته برای من مهمان ناخوانده ای نبود ولی هرگز منتظرش هم نبودم.

بودن در یک اتاق خواب، حق تردد فقط به سرویس بهداشتی، محرومیت از به آغوش کشیدن فرزندان سخت تر از دردهای حاصل از کرونا بود.

عملا مدتی که اوضاعم وخیم بود به غیر از خواب و گاهی خواندن در حالت خوابیده توان انجام کاری نداشتم. کمی که اوضاع بهتر شد دو کار بیشتر نداشتم که بتوان در یک اتاق خواب انجام داد: انجام کارهای هنری، نشستن پای سیستم.

نمی‌دونم چرا با اینکه عاشق هنرم ولی ترجیح دادم پای سیستم بنشینم. یک کتاب چهار جلدی برای تایپ داشتم که فقط یک جلدش رو زده بودم.

دوجلدش رو تایپ کرده بودم که دو تا خبر بهم رسید: خوب، ناخوب

خوب این بود که کتابهایی که اولین تجربه تایپ و ویراستاری من بودند چاپ شدند و خبر ناخوب اینکه پسر بزرگم هم مبتلا به کروناست.

نگه داشتن پسری ۱۸ ساله در اتاق خواب غیر ممکنه!!!!

تنها کاری که به نظرم میشد اونو آروم نگه داشت، همراهی کردنش در ورزش بود. از وقتی که تونستم توی اون اتاق خواب ، یوگا و سلام بر خورشید رو تا جایی که نفس یاریم می کرد انجام میدادم. و حالا با راهنمایی و استادی پسرم دارم تمرینات ورزشی رو ادامه میدم.

بله دوستان خوبم، از شرایط ناخوب خداروشکر بهترین استفاده رو بردم : تایپ،مطالعه، ورزش، همراهی با پسرم، دوباره کتاب شعر خواندن

امروز هم سی تی مجدد انجام دادم. خوشبختانه به یاری خدا و لطف دوستان در انرژی های خوبشون نود درصد ریه ام پاک شده و به امید خدا از هفته آینده ، دوباره به خط مقدم برمیگردم.