✍️ رضا قاسمپور

با زنگ ساعت زنگدار قدیمی بیدار و نمازی نوش کرده و برای خرید نان تازه از منزل بیرون می‌زنم. جنب و جوش غریبی در پیاده‌راه باغ سیب بلوار ارم برقرار بوده و ورزشکاران ‌و سحرخیزان مشغول مشق عشقند. نانوایی تنورش گرم نیست یک بربری خشخاشی از صف بی‌نوبت گرفته راهی منزل می‌شوم. پس از صرف صبحانه قبل از ساعت ۷ بیرون می‌زنم.

مسئول امتحانات نهایی شهیدستانم و امروز بازدید وزارتی از حوزه امتحانات داریم.

مربی بهداشت نداریم، به خاطر امتناع همکاران از پوشیدن گان خودم گان‌پوش شده و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی دانش‌آموزان را به تدریج وارد سالن امتحانات می‌کنیم. چند تن از اولیا که شدیدا نگران کرونا ویروسند علی‌رغم تذکر دربان وارد مدرسه شده و به سین جین من از چند و چون حوزه می‌پردازند. نگرانی و اضطراب در چشمانشان موج می‌زند.

با آرام کردن اولیا آنها را به گوشه حیاط زیر درخت توت هدایت کرده و به سالن باز می‌گردم.

ساعت ۷/۵۸ دقیقه پیامک رمز سوالات نهایی وارد گوشی می‌شود. مسئول تکثیر سوالات باید در شش هفت دقیقه چهار برگه سوالات امتحان ادبیات را برای ۱۵۰ دانش‌آموز پایه ۱۲ با دستگاه‌های کپی دوره جنگ جهانی تکثیر نماید.

دیروز دو و نیم میلیون برای تعمیر دستگاه تکثیر خرج کرده‌ایم ولی امروز وسط کار دستگاه کپی ادا در می‌آورد. مجبوریم صفحات سوم و چهارم را با امکانات مدرسه مجاور تکثیر کرده و به دست دانش‌آموزان برسانیم. حوالی ساعت ۹ بازدید کنندگان وزارتی به همراه #اصغر_افشار رییس دوست‌داشتنی امتحانات استان وارد مدرسه می‌شوند و برای زهر چشم گرفتن سوال پیچم می‌کنند؛ از قدمت شهیدستان تا تعداد غایبین، از نحوه رعایت پروتکل‌ها تا اتاق ایزوله و تکثیر و….

آماده‌تر از آنیم که سوتی و آتو دست بازدیدکنندگان وزارتی بدهیم. رضایت از حوزه امتحانی شهیدستان از چشمان افشار فوران می‌کند. اواخر امتحان برقمان غیب می‌شود، دست به آسمانیم که خطر تکثیر سوالات از سرمان گذشته است.

ساعت ۱۰ چند تماس بی پاسخ از دفتر مدیر کل دارم، «سلام آقای قاسم‌پور، دکتر قاسمی کارت داره».

با آقای سالار قاسمی هم‌کلام می شویم از چرایی و چیستی مکاتبه بدون هماهنگی با وزیر خرسند نیست، گرچه به زبان نمی‌آورد ولی از لحن صحبت متوجه می‌شوم. پس از توضیحاتم قرار می‌شود اسناد تمام مکاتبات و کارهای انجام شده را تا فردا جمع‌بندی و تحویل دفتر دهم (به دلیل بن بست ایجاد شده در استان برای ثبت ملی شهیدستان دیشب نامه‌ای به وزیر واتساپ کرده و برای برون‌رفت از آچمز ثبت ملی درخواست کمک کرده‌ام. راستش فکر نمی‌کردم مورد توجه و عنایت وزیر قرار گیرد)

هوای دکلمه شعری که دیشب بین خواب و رویا در حال و هوای عشق سروده‌ام به سرم می‌زند، کلیپ دکلمه احساسی را منتشر می‌کنم، مثل بمب در شبکه‌های اجتماعی تهران کرج منفجر می‌شود، خاصه آنکه در کرج تقریبا کسی اطلاعی از روحیات شاعرانگی‌ام ندارد.

گوشی‌ام را چک می‌کنم، سردبیر روزنامه سراسری مستقل خواسته که یک یادداشت روز برای روزنامه بنویسم. از فرصت استفاده کرده و ملهم از ده‌ها اعتراض و شکوائیه خانواده‌ها و دانش‌آموزان در خصوص قطعی برق یادداشت تند و تیزی می‌نویسم.

نهار میهمان یکی از کاندیداهای شورای شهر کرجم، حین و پسا ناهار برنامه‌ها و اهدافش را می‌شنوم و مشاوره انتخاباتی به این جوان جویای نام می‌دهم. آخر توضیحاتم می‌گوید: «با این همه تجربه و قابلیت کاش خودت به جای من کاندیدا بودی». لبخند ملیحی می‌زنم و می‌گویم: «عزیزم بزرگان نظارتی می‌گویند التزام عملی ندارم?»

دوباره به مدرسه برمی‌گردم. با ۱۰۰ میلیونی که از شورا و شهرداری گرفته‌ایم مشغول تعمیراتیم.

تا ۹ شب کار را پیش می‌بریم. ساعت ده و نیم وسط شام با زنگ سرایدار خبر سرقت شیرهای آب را دریافت می‌کنم.

ناچارا از خیر حضور در جلسه اسکایپی ده و نیم شب دکتر رهامی کاندیدای ریاست جمهوری با مسئولین ستادهای استانی می‌گذرم و دوباره به مدرسه بر می‌گردم. تا پاسی از شب مشغول آب‌بازی در شهیدستان هستیم. یاد جمله‌ای از دانش آموز انگوران زنجان که در سال ۷۳ برایم نوشته بود می‌افتم: «خوش به حال مدیر… چه کیف‌ها که نمی‌کند?»