دکتر مهراب رجبی البرز پژوه در یادداشتی با عنوان «دانش آموزان افغانستانی بدون کارت آمایش» نوشت:

جان نباشد جز خبر در آزمون
هر که را افزون خبر، جانش فزون.

تعداد میهمانان افغانستانی مقیم استان البرز حدود سیصد هزار نفر می باشد.

تعمدا از لفظ میهمان استفاده کردم، پاره ای از این عزیزان -شاید غالب آنان را- می توان وطن دار و حتی هم میهن، لقب داد.

آفتاب آمد، دلیل آفتاب.

واژه میهمان را بر عناوینی حقوقی بین المللی همچون پناهنده، پناهجو و مهاجر ترجیح می دهم.

این وطن مصر و عراق و شام نیست
این وطن شهریست، که او را نام نیست،

آنگونه که در یک ماه جاری متوجه شده ام متاسفانه در خصوص ثبت نام آن دسته از این افراد که فاقد کارت آمایش می باشند، مشکلات و موانعی وجود دارد، به گونه ای که شاید متاسفانه ثبت نام و ادامه تحصیل آنان امکان پذیر نباشد!؟

خبری تلخ و واقعیتی آزار دهنده بوده و به دور از شأن و اعتبار دو کشور کهن و فرهنگمدار ایران و افغانستان می باشد.

امیدوارم و خالصانه استدعا دارم، مقامات مسئول خصوصا در وزارت آموزش و پرورش و وزارت خارجه و وزارت کشور، چاره اندیشی کرده و به دنبال راه حلی برای رفع موانع باشند.

چنانچه خدای ناخواسته به هر دلیلی موفق به پیدا کردن راه کاری (حقوقی، اداری و عرفی) برای حل این مساله مهم و در عین حال نه چندان پیچیده و مشکل نشدند، اجازه داده و موافقت نمایند، اتباع افغانستانی ساکن در استانهای سی و یک گانه ایران، خود اقدام به تاسیس مدارسی ویژه نمایند.

این میهمانان عالیقدر از هر نظر، صلاحیت و توانایی و امکانات (ساختمان، تجهیزات، لوازم آموزشی و کمک آموزشی و خصوصا نیروی انسانی مورد نیاز) را دارند.

«هذا کتابنا ینطق علیکم بالحق»