به گزارش کرج رسا، این نقشه نیمکره‌های شرقی، غربی، شمالی و جنوبی زمین را در هر دو طرف خود نشان می‌دهد و خط استوا از لبه‌ آن رد می‌شود.

این نقشه‌ی دوطرفه تمام شش نوع مشکل نقشه‌های قبلی را حل کرده و قاره‌ی جنوبگان و استرالیا را با دقت بیشتری نشان می‌دهد. همچنین فاصله‌ بین اقیانوس‌ها و قطب‌ها رعایت شده و اندازه‌گیری آن نیز راحت‌تر است.

جی ریچارد گات، استاد برجسته اخترفیزیک در پرینستون می‌گوید: نقشه ما به نسبت سایر نقشه‌های تخت به زمین شباهت بیشتری دارد.

برای مشاهده کل جهان کافی‌ است آن را در دستتان بگردانید و برای دیدن کل نقشه کافی است آن را پشت و رو کنید.

نقشه‌سازان برای مدت طولانی تلاش کردند تا نقشه‌ای با کمترین میزان خطا بسازند با این‌حال اگرچه محل قرارگیری کشورها در این نقشه‌ها درست است اما اندازه‌ها رعایت نشده است. در بیشتر نقشه‌ها آمریکای شمالی بزرگ‌تر از آفریقاست و آلاسکا از مکزیک بزرگ‌تر است و به نظر می‌رسد چین از گرینلند کوچک‌تر باشد. این خطاها ناشی از سیستم تصویر مرکاتور(Mercator projection) است. نقشه‌هایی که در کلاس‌های درس و کتاب‌های درسی دیده می‌شوند نیز از همین نوع هستند که در سال ۱۵۹۶ برای کمک به دریانوردان ساخته شدند.

پروژه‌ی مرکاتور که پایه و اساس نقشه‌ گوگل است شکل‌های محلی را به درستی نشان می‌دهد اما در مناطق نزدیک به قطب خطاهایی دارد.

گات که فارغ التحصیل دانشگاه پرینستون است می‌گوید: یک نقشه نمی‌تواند در همه‌ موارد عالی باشد. نقشه‌ای که در یک مورد خوب است ممکن است در نشان دادن موارد دیگر مناسب نباشد.

گات به همراه دو متخصص دیگر در زمینه‌ نقشه می‌خواهد نقشه‌ای دقیق‌تر از جهان بسازد. این سه نفر سال‌ها بر روی طراحی نقشه کار کردند.

در سال ۲۰۰۷ گات و دیوید گولدبرگ که استاد فیزیک در دانشگاه درکسل است راهی برای امتیازدهی به نقشه‌ها پیدا کردند.

در این سیستم شش نوع خطا برای نقشه‌ها در نظر گرفته شده است: شکل‌های محلی، منطقه‌ها، فاصله‌ها، خمیدگی، کج بودن و شکاف‌های مرزی و هرچه امتیاز یک نقشه پایین‌تر باشد آن نقشه بهتر است.

در طی تحقیقات این دو نفر فهمیدند که نقشه‌ وینکل تریپل (Winkel Triple) با امتیاز ۴.۵۶۳ بهترین نقشه‌ی موجود است.

اگرچه این نقشه شکاف مرزی داشت که اقیانوس آرام را به دوبخش کرده بود و به نظر می‌رسید فاصله‌ هاوایی و آسیا بیش از حد باشد.

این گروه برترین بخش‌های نقشه‌ وینکل تریپل را با کارهای گات بر روی نقشه‌ های چند وجهی (polyhedra) که نقشه‌های مسطح با سه بعد هستند ترکیب کردند. اگرچه نقشه‌ های چندوجهی از سال ۱۹۴۰ وجود دارند محققان آن را تغییراتی داده‌اند.

این گروه در بیانیه‌ای گفت: چسباندن این نقشه‌ها به هم باعث خلق ایده‌ی نقشه‌های جدید شد و نقشه‌های دوطرفه متولد شدند. این نقشه‌ها دو طرف نیمکره را در دوطرف نشان می‌دهند و برای دیدن نیمکره‌ی دیگر کافی است آن را بچرخانید.

محققان همچنان بیان کردند که هیچ شکاف مرزی در این نقشه وجود ندارد و برای اندازه‌گیری می‌توانید از یک نوار اندازه‌گیری یا یک رشته استفاده کنید.

این گروه خوشحالند که نقشه‌ آن‌ها می‌تواند به صورت پشت و رو در صفحات مجلات چاپ شود تا کاربران بتوانند به راحتی آن را با قیچی جدا کنند. طرح آن‌ها همچنین بر روی مقوا و یا پلاستیک سخت به صورت دو طرفه چاپ می‌شود و به کتاب‌های درسی راه پیدا می‌کند.

گات می‌گوید: یک جعبه‌ کم قطر می‌تواند نقشه‌ی تمام سیارات، قمرها و منظومه‌ی شمسی را در خود جای دهد و یا نقشه‌ای از داده‌های فیزیکی مثل مرزهای سیاسی،تراکم جمعیت، آب‌وهوا، زبان‌ها، سفرهای اکتشافی، امپراطوری‌های دوره‌های تاریخی مختلف و یا قاره‌ها در دوره‌های مختلف زمین‌شناسی را داشه باشد.