ای چشمه ی جاری محبت پدر من
وی مهر تو تابیده بر این شعر تر من

دردانه گلِ سرسبدِ خانه ی ایمان
ای شمس فروزنده ی صبح سحر من

با دست تو بالیده ام ای دست خدایی
ای سَنبل ایثار و سخا تاج سر من

بن مایه ی اصل و نسب و ریشه ی مایی
نامت شده همواره پدر بال و پر من

در عشق تو ای سبز ترین سرو سعادت
هر لحظه مرا میکشد آن سو هنر من

شانت شده تالیِّ همان شان الهی
 چون درِّ گرانی به صدف ای گهر من

من واهمه از سنگ ره جاده ندارم
آسوده ام ای جان که تو هستی به بَر من

از نام تو من یافته ام عزّ و جلالت
ای بود تو هر لحظه بُوَد جاه و فَرِ من

دستی تو برآور بسوی حق که دعایت
در وقت بلایا شود آنجا سپر من

با من بگو از آن خطرات ره تاریک
هر پند تو چون قند شود در نظر من

افتاده ای از سختی اوضاع زمانه
سوسوی وجودت شده نور بصر من

سالک تو دعا کن به در خالق یکتا
همواره شود پشت و پناه پدر من