ای نفحات سرمدی جاری از کلام تو
می شکفد لبان گل در اثر سلام تو

ای همه حُسن دلبران در تو نهفته بی کران
کی برسد مّلک به آن جاه و فَر و مَقام تو

نور تویی شفق تویی اول ما خّلّق تویی
گشته قلوب عارفان زنده به آن پیام تو

شمس هُدای امتی، بال هُمای رحمتی
گشته هماره انس و جان واله آن مرام تو

کرسی و عرش آسمان، بهشت عدن جاودان
کرده خدای لامکان قباله اش به نام تو

خُلق عظیم و طلعتت، خال سیاه آن لبت
آمده در وجود آن سلسله ی کِرام تو

گرچه به ظاهر آمدی از پسِ آدمِ نبی
بوده ابوالبشر ولی زیر پَرِ خِتام تو

نیست پیمبری یقین با تو برابر ای امین
حشمت کل انبیا بوده ز احتشام تو

آمده از خزانه ی غیب خدای سرمدی
رزق تمام کائنات از کرم مُدام تو

سالک راهم و دمی گر تواجازتم دهی
می شود این سیاه روی خاک در غلام تو