شبی غمگین و تنها و دل افکار
شدم در بسترم بسیار بیمار
تمام جان من درشعله میسوخت
چو طفلی در میان تب گرفتار

_____________
رخ زردم همانند خزان بود
دلم چو کوهی از آتشفشان بود
از آن پیکر که چون گل بود روزی
دوپاره گوشت بر یک استخوان بود

_____________
طبیبان تابه بالینم رسیدند
نشانه ای ز بهبودی ندیدند..
دلیل دردمن، در قلب من بود
صدای عشق از قلبم شنیدند

_____________
اجل آمد نشست و داد دستی
که مهمان جدید من، تو هستی؟
جوانی بردنت بسیارسخت است
چرا در راه من امشب نشستی؟؟

_____________
دو چشمم را به سختی باز کردم
اجل را دیدم و صد ناز کردم
بگفتم جان شیرینم فدایت
به سویت بارها پرواز کردم !

______________
مرا با خود ببر در سینه ی خاک
که من سیرم از این دنیای ناپاک !
بیا قلب مرا، بشکاف و بنگر
که عشق او راچگونه کرده صدچاک

_____________
نگاهی درمیان دفترش کرد
سکوتش ساده بود و تلخ و پر درد
به من گفتا: که نامت نیست اینجا
تو هستی باز هم مهمان دنیا!

_____________
چو بر یک پیرصد ساله رسم من
گریزد از من و از سایه ی من
دودستی آنچنان چسبد به دنیا
که گویا نیست او را وقت مردن

____________
چو پیران را برم تا سردخانه
بخوابد راحت آن شب اهل خانه
نه کس نامی ز من بر لب بیارد
نه لعن و ناسزا بر من روانه

______________
ولی من میکشم این ننگ بر دوش
که گلچین زمانم باش خاموش!!
هزاران ناله و نفرین و لعنت
زمرگ هر جوان بشنیده این گوش

_______________
تو گویی که زبانم را اجل بست
وداعی کرد و با من داد یک دست
دوچشمم تا گشودم دیدم اینجا
زنی غمگین میان بسترم هست !