✍ رضا قاسمپور

اواخر هفته اول آبان آقای عطاری پدر دانش‌ آموز خلاق و فرهیخته (غزل عطاری) با پیامکی خود را معرفی کرده و عنوان می‌کند که از دوستان دکتر میراسماعیل صدیق (عضو اسبق شورای شهر کرج) است. در تماس‌های بعدی با عطاری ملاقات حضوری تنظیم می‌کنیم. در موعد مقرر برق دفترمان در چهارراه طالقانی قطع بوده لذا به ناچار در گرگ و میش پاییزی در پارک مجاور در فضای آزاد با این دختر و پدر شاکی از مسئولین آموزش و پرورش کرج دیدار می‌کنیم.

بیش از ۹۰ درصد زمان دیدار مشتاقانه حرف‌های دردمندانه غزل و پدرش را گوش می‌دهم از تک تک جملاتشان حس نفرت و بوی انزجار از برخی برخوردهای چیپ حوزه پژوهشی استان و ناحیه ۴ فوران می‌کند.

گلایه از بی‌توجهی شخص مدیرکل تا رئیس ناحیه و خصوصا مدیر پژوهشسرای ناحیه ۴ گوش فلک را پر می‌کند. با رئیس ناحیه ۴ تماس می‌گیرم دسترس نیست با خانم الماسی معاون آموزشی استان ارتباط می‌گیرم خوشبختانه کامل در جریان احوالات این دانش‌آموز بوده و مکالمه‌ای در جهت کاستن از شکایت این خانواده بین‌مان رد و بدل می‌شود و…

نگاه نافذ غزل عطاری در نگاه مطابه‌گرانه پدر گره خورده است و  روحیه و تفکر انتقادی پدر، دخترش را شجاع و مطالبه‌گر بار آورده است.

مصاحبه‌ای سرپایی با غزل عطاری در خصوص چرایی، چگونگی و چالش‌های دنیای لایتناهی و جذاب تحقیق و پژوهش می‌نمایم غزل با اشتیاقِ تمام، خلاصه‌ای از تلاش‌های یک دهه اخیر زندگیش را بیان کرده و بارانی از مدال‌های رنگارنگ ملی و بین‌المللی را بر سرم آوار می‌کند. خدا را شاکرم که سرزمینم همچنان آبستن چنین دختران شجاع،پژوهشگر و مطالبه‌گر می‌باشد با اینکه غزل مادرش را به آسمان سپرده است ولی در کنار نگاه کنجکاوش تربیت و نجابت خانوادگی در تموج است.
آنچه در ادامه می‌خوانیم بخشی از توضیحات غزل خانم عطاری در جواب سوالاتم می‌باشد.

نگاهی به کارنامه پژوهشی غزل

“غزل‌عطاری هستم دانش آموز پایه یازدهم رشته ریاضی فیزیک دبیرستان فرزانگان ۴ دوره دوم.

میانگین معدل متوسطه اولم ۱۹٫۹۱ و معدل بالای ۱۹ در پایه دهم.

از ۳ سالگی در کلاس‌های موسیقی، زبان و ژیمناستیک شرکت کردم و در ۴ سالگی اولین دستاورد خودم یعنی مقام دوم استانی در رشته زمین در ژیمناستیک را کسب کردم. بعد از آن در رشته‌های مختلف ورزشی مانند تکواندو، شنا، شطرنج، بدمینتون، پرتاب نیزه و اسکیت شروع به فعالیت کرده و تاکنون رتبه‌ها و مدال‌های مختلفی در سطوح مختلف کسب کرده‌ام.

در سن ۸ سالگی اولین اجرای هنرجویی خودم را به عنوان نوازنده فلوت در گروه ارکستر کودکان انجام دادم و تاکنون موفق به اجرای بیش از ۴ ارکستر همنوازی به عنوان نوازنده پیانو در سطوح کشوری و بین‌المللی شده ام و توانستم دو مدال بین‌المللی پیانو کسب کنم.

در حوزه‌های هنری همچون عکاسی، نقاشی پاستل، نقاشی رنگ‌روغن، چاپ دستی، کاشی کاری، فیلم سازی، عکاسی تبلیغاتی و داستانی، قالی‌بافی، چاپ دستی، تئاتر عروسکی، اجرا و…. فعالیت داشته‌ام و در سطوح ملی و بین‌المللی حائز مدال‌ها و رتبه‌های متعدد شده‌ام.

فعالیت پژوهشی را از کلاس هفتم و در پژوهشسرای معلم با پروژه مربوط به نجوم آغاز کرده و تا الان بیش از ۶ پروژه به اتمام رسانده‌ام. در بخش پژوهشی در جشنواره‌های معتبر ملی و بین‌المللی همچون جشنواره بین المللی ابداعات و اختراعات کشور سوئیس ویژه اعضای فدراسیون جهانی، توانستم مدال‌ها و رتبه های بی‌شماری کسب کنم.

فعالیت‌های پژوهشی من در حوزه های نجوم، گیاهان دارویی، نانو، سلول‌های بنیادی و مهندسی پزشکی بوده است.

در مسابقات درسی، مسابقات بین‌المللی ریاضیات، فیزیک، شیمی و علوم پایه در مسابقات ملی و بین‌المللی مانند مسابقات ریاضی دانشگاه‌ هاروارد، استنفورد، واترلو و…. رتبه‌ها و مدال‌های ملی و بین‌المللی کسب کرده‌ام.

تاکنون بیش از ۲۵۰ رتبه ملی و بین‌المللی در حوزه‌های مختلف ورزشی، فرهنگی، هنری، زبان خارجی، موسیقی، علمی، پژوهشی و درسی کسب کرده‌ام.

نوبل ایرانی (یا جایزه البرز) قدیمی ترین جایزه علمی کشور است که به همت مرحوم حسینعلی البرز از ۶۲ سال پیش آغاز به کار کرده است و به دانش‌آموزانی تعلق می‌گیرد که از لحاظ درسی و فعالیت‌های دیگر دستاوردهایی کسب کرده باشند. در سال گذشته این افتخار نصیب بنده نیز شد تا بتوانم به عنوان یکی از برگزیدگان ۶۱ امین سال نوبل ایرانی این جایزه را دریافت کنم.

از سمت مسئولین در مجموع نه تنها حمایتی صورت نگرفته بلکه با تنگ‌نظری و کوته‌فکری عملا مانع پیشرفت دانش‌آموزانی مانند بنده شده‌اند.

در خواست بنده از مسئولین این است که در مسابقات و کارهای پژوهشی سلیقه شخصی و تنگ نظری‌ها را دخیل نکرده و اجازه دهند دانش آموزان در فضای رقابت سالم بتوانند دستاوردها و طراح‌های خودشان را به نمایش بگذراند و بتوانند پیشرفت کنند.

همچنین حمایت‌های مادی و معنوی می‌تواند انگیزه دانش آموزان را برای درخشش بیش از پیش بالا ببرد که متاسفانه تاکنون تنها برخوردی که نصیب ما شده است  ضد انگیزه بوده است و موجبات دلسردی و ناامیدی را ایجاد کرده است. واکنش برخی از مسئولین در قبال کسب ۲۵۰ رتبه بی‌توجهی کامل و پمپاژ دلسردی است انگار این همه رتبه بدون زحمت و الکی به یک دانش‌آموز دختر اهدا شده است.

در پایان به تمام دانش آموزانی که در مسیر هدف‌های والا و بالای خودشان گام برداشته و تلاش می‌کنند خسته نباشید می‌گویم و امیدوارم بتوانند به اهداف متعالی و انساندوستانه خودشان برسند.”