✍️ رضا قاسمپور

مهران مدیری کارگردان شهیر کشورمان در سریال هیولا می‌گوید: در دنیا کلمات بیش از گلوله آدم کشته‌اند و… واقعا هم همین‌طور است گاها شنیدن یک کلمه، حتی از مقام مافوق (که خود را مستحق آن نمی‌دانی) ممکن است طبق “اصل پروانه” طوفانی در ذهن و روح ایجاد کرده و باعث افراط در پاسخ و تندروی در واکنش مخاطب شود بدون آنکه شرایط و اقتضائات زمانی و مکانی شلیک کلمه واکاوی گردد.

به هر حال خرداد ماه امسال در “جلسه حلالیت” چنین اتفاقی هرچند سهوی و شاید بی‌منظور از سوی رئیس برای راقم رخ داد و من نیز در فضای احساسی، پاسخی تند و تیز در قالب “نقد عملکرد یکساله” رییس نوشتم نتیجتا در فضای گرگ و میش جاری اتفاقاتی افتاد که خروجی آن تکمیل قطعات پازلِ “باخت_باخت” بود.قطعا تداوم تنش باعث تضعیف بیشتر جایگاه آموزش و پرورش در اذهان عمومی می‌گردد که البته در ضدیت کامل با عقل سلیم می‌باشد.

بالاخره امروز ۲۹ مرداد ۱۴۰۲ با وساطت آقایان “مالمیر و کوچکی” نوعی مصالحه و آشتی صورت گرفت لذا با شهامت و تواضع ضمن اذعان به تندروی در نقد عملکرد، از آقای رحمت اله نژاد فلاح (رئیس محترم آموزش و پرورش ناحیه ۳ کرج) حلالیت می‌طلبم.

? نقد؛ لازمه رشد و شکوفایی است

آنچه مسلم است هیچ کس بری از نقد و انتقاد نیست خاصه آنکه مدیر دستگاه چالشی چون تعلیم و تربیت باشیم.

از طرفی “تفکر انتقادی” یکی از حلقه‌های اصلی مفقود در سیستم آموزشی ما از صدر تا ذیل (از مهد کودک تا دوره دکتری) می‌باشد. در عین حال دامنِ نقد نیز نباید با احساسات شخصی و حب و بغض‌های جناحی آلوده شده و از دایره انصاف و جاده عقلانیت و احترام خارج شود.

فرایند نقد کردن، بر مبنای “تفکر انتقادی” صورت می‌پذیرد. اصطلاح تفکر انتقادی یا critical thinking، به معنای ارزیابی و تحلیل عقلانی یک مساله، بطور ماهرانه، منصفانه، بی‌طرفانه و همدلانه است.

به باور عقلا هر کس پنجره نقد و دروازه انتقاد را روی خود و مجموعه مدیریتی‌اش ببندد نهایتا مسیر جباریت و قهقرا را طی خواهد کرد.

در این راستا با الهام از دکتر شریعتی از خدا می‌خواهم که به مدیران ما ظرفیت پذیرش نقدِ توام با آستانه تحمل بالا و به نقادان ما بهره مندی از سنجه انصاف و پیمانه عقلانیت و احترام عطا نماید.

? سفیران صلح و کبوتران دوستی

به باور صاحب‌نظران نقد و فرهنگ گفتگو در جامعه ایرانی حتی در سطح تحصیل‌ کردگان، روشن‌ اندیشان و نخبگان، با وضعیت مطلوب فاصله بسیار دارد.

از طرفی در جریان کشمکش یک‌ ماهه اخیر دوستان مشترک زیادی مسئولانه و خیرخواهانه پیگیر حل و فصل سوتفاهمات و پایین کشیدن فیتیله تنش بودند. بدون شک نیت این بزرگواران پاسداری از منافع عمومی دستگاه تعلیم و تربیت، حراست از شأنیت مقام معلم و البته حرمت خبرنگار بود. جا دارد از تک تک سفیران صلح و کبوتران مودت و دوستی سپاسگزار باشیم علی‌الخصوص عالی‌جنابان “مراد مالمیر (نماینده بنیاد خیریه نصر) دکتر بغدادی (فرماندار نظرآباد) کوچکی (حراست ناحیه ۳)حاج مهدی توسلی،شهرام معدن‌دار (معاونت پشتیبانی ناحیه۳)، جواد چپردار، سید محمود مجیدی، موسوی امتحانات،صالحی، قاسمی” همچنین همکاران دبیرستان‌های مدرس، شهیدستان، دستغیب، علی پورسلیمان (مدیر پایگاه خبری صدای معلم)، عباس‌ زاده (رییس خانه مطبوعات استان البرز)و…که هریک در آرام کردن فضای ملتهب جاری نقش به سزایی داشتند مراتب تشکر و کمال قدردانی ویژه خویش را جار بزنم.