به گزارش کرج رسا، قند خونی که به صورت غیرعادی بالا باشد، می‌تواند به بدتر شدن پیامدهای ناشی از کووید ۱۹ و افزایش میزان مرگ و میر منجر شود. پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که بروز این پیامدها در افرادی که به دیابت مبتلا نیستند هم ممکن است.

این پژوهش که در بیمارستان دانشگاه «خوان رامون خیمنس» اسپانیا انجام شده است، بررسی بیش از ۱۱ هزار بیمار را شامل می‌شود که در بیمارستان‌های اسپانیا بستری بودند اما شرایط آنها بحرانی نبود.

این پژوهش که بزرگترین نمونه در نوع خود است، نشان می‌دهد که افزایش قند خون یا «هیپرگلیسمی» می‌تواند دلیلی مستقل از دیابت برای مرگ و میر باشد.

یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند بیمارانی که سطح قند خون آنها به صورت غیرعادی بالا است، دو برابر بیشتر از افرادی که قند خون آنها عادی است، در معرض مرگ و میر ناشی از کروناویروس قرار دارند. میزان مرگ و میر در گروه نخست ۴۱.۴ درصد و در دومین گروه ۱۵.۷ درصد است. همچنین، این افراد بیشتر از بقیه به ونتیلاتور نیاز دارند و میزان مراجعه آنها به بخش مراقبت‌های ویژه نیز بیشتر است.

پژوهشگران در حال حاضر به بررسی هیپرگلیسمی و درمان‌های ابتدایی در افرادی پرداخته‌اند که به خاطر ابتلا به کووید ۱۹ در بیمارستان بستری هستند اما دیابت ندارند. آنها از پزشکان می‌خواهند که بدون توجه به سابقه دیابت به بررسی بیماران بپردازند و از وضعیت بیماران غافل نشوند.

دکتر “خاویر کاراسکو”(Javier Carrasco)، از پژوهشگران این پروژه گفت: بررسی هیپرگلیسمی در بیمارانی که به دیابت مبتلا نیستند و درمان به موقع آنها باید در افرادی که به خاطر کووید-۱۹ در بیمارستان بستری شده‌اند، در نظر گرفته شود. پزشکان نباید هیپرگلیسمی را نادیده بگیرند، بلکه باید با تشخیص و درمان به موقع آن، بیماران دیابتی و غیردیابتی مبتلا به کووید-۱۹ را بهبود ببخشند.

هیپرگلیسمی، یک مشکل متداول برای افراد مبتلا به دیابت است اما می‌تواند در اثر بیماری و زخم هم به وجود بیاید. پژوهش‌های پیشین، موارد حاد این بیماری را با پیامدهایی که در بیماران دیابتی و غیردیابتی بستری شده وجود دارد، مرتبط ساخته و ارتباطات مشابهی را نیز در افراد مبتلا به کووید-۱۹ مشاهده کرده بودند.

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط میان هیپرگلیسمی و زمان سپری شده در بیمارستان، استفاده از ونتیلاتور، مراجعه به بخش مراقبت‌های ویژه و میزان مرگ و میر است.

پژوهشگران، داده‌هایی را که از بیش از ۱۰۰ بیمارستان در سراسر اسپانیا طی دوره همه‌ گیری جمع‌ آوری شده بود، مورد بررسی قرار دادند. در مجموع ۱۱۳۱۲ بیمار ۱۸ سال به بالا مورد بررسی قرار گرفتند که از ماه مارس تا پایان ماه مه مورد بررسی قرار گرفته بودند.

پژوهشگران، بیماران را براساس سطح گلوکز خون آنها در سه گروه دسته‌بندی کردند. ۱۹ درصد از کل بیماران به دیابت مبتلا بودند.

یافته‌های این پژوهش نشان داد که سطح گلوکز خون بیمار هنگام ورود به بیمارستان، بدون توجه به وضعیت دیابت او و به طور مستقل، با بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه، استفاده از ونتیلاتور و مرگ و میر در ارتباط است.

از هر پنج بیمار، یک نفر در بیمارستان از دنیا می‌رود؛ در حالی که میزان مرگ و میر در میان افرادی که بالاترین سطح گلوکز خون را دارند، بیشتر است. هیچ تفاوتی میان میزان مرگ و میر در افراد دیابتی و کسانی که به این بیماری مبتلا نبودند، یافت نشد.

پژوهشگران، این موضوع را نیز در نظر گرفتند که بیشتر بیماران، میانگین سطح گلوکز خون خود را برای مدتی اندازه‌گیری نکرده‌اند؛ بنابراین برخی از افراد غیردیابتی طبقه‌بندی شده می‌توانند بدون اطلاع از این بیماری، به آن مبتلا باشند.

این که چرا افزایش قند خون با افزایش میزان مرگ و میر در ارتباط است، هنوز مشخص نیست. پژوهشگران باور دارند که این شرایط می‌تواند تاثیر مستقیمی بر ختم شدن کووید-۱۹ به پیامدهای منفی یا مرگ و میر داشته باشد.