به گزارش کرج رسا، رضا قاسمپور به مناسبت ۵ اکتبر “روز جهانی معلم” در یادداشتی با عنوان “معلم جهانی و جهان معلمی” نوشت:

معلم جهانی معلمی است که:

۱٫ مختصات زمانی، مکانی و فرهنگی محل زندگی خود را به درستی درک کرده و با فکری جهانی کارکردی منطقه ای و بومی داشته باشد.

۲٫ به جای آموزش صرفِ ایده ها و قوانین کهنه و تلنبار کردن محفوظات در مخیله مخاطب خود، روش فکر کردن را بیاموزد.

یک معلم خلاق برای هر مشکلی یا راه و روشی در آستین دارد و یا با مشارکت دانش آموزانش راهی (هرچند کوره راه) خواهد ساخت.

۳٫ از مهمترین مشکلات جامعه کنونی بشر، ناتوانیِ دانش آموزان در ارتباط گیری با همسالان و مهمتر از آن برقراری ارتباط مناسب با اجتماع پیرامونی خویش است.
معلم جهانی معلمی است که توانایی و مهارت ارتباط با اجتماع را در عمل به مخاطبانش آموزش دهد.

+ از همین نویسنده بیشتر بخوانید؛ ملت عشق در چهارراه سرگردانی

۴٫ شیوه سنتی معلم محوری، سخنرانی یکطرفه و مونولوگ بودن معلم سپری شده است. معلم جهانی کسی است که کلاس داری او دوطرفه، مشارکتی و به قولی دیالوگ محور است.

در این روش معلم عقل کل و محور آموزش نیست، محور آموزش مدرسه محوری است، نه معلم محوری و نه حتی دانش اموز محوری.

۵٫ و بالاخره معلمی در مختصات جهانی گلوبالیزیشن، معلمی است که خود همواره در حال مطالعه و آموزش ضمن خدمت است (البته نه ضمن ذلت !)

تفاوتهای فردی را می شناسد و همگان را با یک چوب نمی راند. با توجه به اقتضائات محیطی و الزامات محاطی به آموزش آزادانه مخاطبان بها می دهد و ….

? جهان معلمی

جهان پیرامونی یک معلم و جهان بینی معلمان، از منطقه ای نسبت به مناطق دیگر، از فرهنگی نسبت به فرهنگها و حتی زبانها و ادیان دیگر متفاوت، متنافر و بعضا متقاطع میباشد.

فصل مشترک مشکلات معلمان در گستره جهانی در دو بخش خلاصه میشود:

منزلت معلم، معیشت معلم

منزلت و معیشت در ارتباطی دو طرفه و تنگاتنگ با یکدیگرند و البته نوسان و ضریب رضایتمندی معلمان دامنه طولانی دارد.

در مناطق توسعه یافته و در حال توسعه، معلمان به خاطر تأمین شغلی و مالی و همچنین توانمندی و مهارتهای حرفه ای خود از منزلت قابل توجهی برخوردارند.

البته بگذریم از خزعبلاتی که در خصوص معلمان رد و بدل میشود مثلا این که در فلان کشور اروپایی دو گروه در پشت چراغ قرمز متوقف نیستند: پلیس و معلم !

در کشورهای جهان سوم معلمان وضعیت مشقت بار مالی و وضعیت تحقیر آمیز منزلتی را تحمل می کنند. در این کشورها عموما نگرش به آ.پ ایدئولوژیک بوده و در استخدام معلمان به تنها چیزی که توجه نمیشود مهارتهای حرفه ای است؛ معلمان عموما چند شغله، بی انگیزه و فاقد سواد روز بوده و به خاطر چند شخصیتی بودن خودشان مشابهین خود را تربیت میکنند.

در این کشورها سرمایه گذاری روی آموزش و پرورش به مثابه برباد دادن بودجه تلقی می شود و آموزش و پرورش هرگز در اولویت دولتها و نظامات مستقر نیست.

محتوای کتب درسی کهنه و غیرکاربردی بوده و سیستم آموزش و پرورش معمولا سانترالیستی و مرکز گراست، بر عکس کشورهای توسعه یافته (فدرالیسم فرهنگی).

✅ سخن آخر:

ما معلمان باید در کنار استیفای تمام و کمال حقوق به حقِ خود از مجاری قانونی در نظامات مستقر، به توانمندسازی حرفه ای خود توجه شایسته و بایسته داشته باشیم.

یک معلم در نرم استاندارد یونسکو و اشل جهانی، سعی در تربیت شهروند قرن ۲۱ دارد نه تربیت شهرنشین قرون وسطی !!