? علی دلیری زنجانی

خوشبختانه امروز چهارشنبه ۲۲ تیرماه؛ میزخدمت دولت خدمتگزار در منطقه خط ۴ حصار کرج با حضور مسئولین ارشد استان و شهرستان کرج برگزار شد. مسئولین حاضر در دیدار چهره به چهره بامردم از مشکلات و مسائل مردم باخبر شدند.

بیشترین مطالبه ی مردم محروم خط ۴حصاربه این شرح بود:

?️امتیازات دولتی وخدماتی
?️تعیین تکلیف سندمنازل
?️نبود سیستم فاضلاب و…

همچنین یکی از مشکلات مهم ساکنین به ویژه کارگاه های تولیدی معضل برق بود که با پیگیری های اینجانب؛ جناب استاندار دستور رفع این مشکل را دادند.

از همین تریبون ضمن تشکر از تمام مسئولین حاضر در میز خدمت،بوسه ادب و تشکر بر پیشانی استاندار محبوب و مردمی البرز می زنیم.

کرج به واقع شهر تضادهاست اگر از کوچه پس‌ کوچه‌ های تنگ و شیبدار خط ۴ حصار به سمت عظیمیه پر طمطراق بنگری، عمق این تضاد به روشنی آفتاب عالمتاب نمایان می‌شود و دیگر نیازی به هیچ توضیح اضافه از موضوع نیست.

+ بیشتر بخوانید؛ استاندار البرز پای درد دل مردم خط چهار حصار کرج نشست

برج‌ های به‌ غایت زیبای عظیمیه چونان شهر رویاها چشم رهگذران ساده و صمیمی این منطقه محروم را می‌نوازد، گویی محلات پر ازدحام حاشیه بمبئی با پاریس زیبا قیاس می‌شود. ۱۸۰ درجه تفاوت طبقاتی و تنافر فرهنگی بین این دو بخش کرج همانند سایر مناطق متضاد(چهارباندی مهرشهر و اخترآباد) حاکم است.

در حالیکه در مناطق برخورداری چون عظیمیه با برج‌های سر به فلک کشیده، سگهای ملوس لم داده در بغل سرنشینان فشن در ماشین‌های لاکچری تفریح‌کنان و بی‌هدف در خیابان‌های شهر به تفاخر سرگردانند. عده ای از اقشار آسیب پذیر در قبرستانها، بیغوله ها و آلونک ها شب را به صبح وصله می کنند.

بیش از ۱۵ هزار خانوار ساکن در مناطقی چون تپه الله اکبر، عباس آباد و… قرار می گیریم.

فقر و فحشا، بیکاری، اعتیاد، فقر فرهنگی و… فصل مشترک حاشیه نشینان بوده و حاشیه نشینی در کلانشهرها چالشی جدی برای کشور ماست.

منظومه مشکلات خط ۴ حصار

عمده مشکلات این منطقه را می توان در چند بخش خلاصه نمود

? بلاتکلیفی مالکیت زمین های خط ۴ حصار

?پاس کاری مالکیت منطقه بین منابع طبیعی_اراضی ملی،مسکن و شهرسازی و شهرداری

?تخریب تعداد قابل توجهی از واحدهای مسکونی و رها کردن ضایعات در محل

?تجمع معتادین و افراد مسئله دار در منطقه و نبود امنیت لازم و کافی

?سختگیری در واگذاری امتیاز آب،برق،گاز و تلفن و سایر تسهیلات

?طفره رفتن مسئولین از ارتقا آمپر برق برای کارگاه‌ها و سختگیری بر تولیدگران

?کمبود و نبود فضاهای آموزشی متناسب با جمعیت فزاینده منطقه

?نبود امکانات بهداشتی و تفریحی و…

بلاتکلیفی مالکیت و سرگردانی مردم

شاه کلید حل مشکلات خط ۴ حصار تعیین تکلیف مالکیت زمین‌های این منطقه می باشد.

چرا که سرویس دهی خدمات دولتی و واگذاری انشعابات حامل‌های انرژی و امتیاز اب،برق،گاز،تلفن و…به دلیل بلاتکلیفی مالکیت زمین ها نیم بند و ناقص بوده و درصدی از سکنه فعلی نیز به دلیل امتناع دولت در واگذاری امکانات مجبور به استفاده غیرقانونی و قاچاقی از حامل‌های انرژی مثل برق و آب و گاز هستند.

منطقی نیست، مردم برای آسفالت یک کوچه ی شهر با نماینده مجلس مکاتبه کنند، یا مثلاً دهیاری برای رفع مشکل ترکیدگی لوله آب شرب روستا با رئیس جمهور مکاتبه کند! در حالیکه این امور جزو وظایف مسئولان اجرایی است و آنها باید پاسخگو باشند.

مطالبه ‌گری فرآیندی است که می تواند به گفتمانی مابین ملّت و مسئولان با رویکردی مبتنی بر مسئولیت پذیری، حقوق محوری و احساس وظیفه تبدیل گردد و برای مقابله با خطاها یا بازتولید شرایط بهتر، احقاق حقوق قانونی، شرعی و عرفی، پیگیری مستمر و پایدار آنها از طریق نظارت بر فعالیت‌ های مسئولین و نهادها صورت می‌گیرد.

پاسخگویی دقیق و مرتبط از طرف مسئولین مرتبط مایه آرامش مردم است. بنابراین در این جا عناصری چون طرح و بیان مناسب مسأله، تشخیص درست کانال مرتبط برای درخواست مطالبه و پیگیری آن، زمان مناسب و موقعیت شناسی برای طرح مسأله از طرف مراجعان و رعایت اولویت ها و جدول زمانبندی دقیق و راهنمایی صحیح به ویژه ارجاع دهی مسئولانه، دلسوزانه و متعهدانه به کانال مرتبط از جانب پاسخگویان، این موارد کلیدی و تعیین کننده در برقراری ارتباط صحیح و به نتیجه مطلوب رسیدن مطالبات هستند.

اکنون به بخشی از دلایل عدم تحقق این ارتباط منطقی اشاره شده می پردازیم؛

بخشی زیادی از شهروندان به دلیل عدم آگاهی و آموزش مناسب نسبت به حقوق، وظایف و مسئولیت ها، یا از مطالبه گری و پیگیری حقوق مسلم و امور مرتبط با زیست شهروندی خود محروم می شوند و قید آن را می زنند یا اینکه به دلیل تشخیص نادرست روش و کانال مرتبط با موضوع در صورت پیگیری هم به حق خود و نتیجه مطلوب نمی رسند.

برخی مسئولان به دلیل عدم تجربه و تخصص کافی یا گاهی با وجود داشتن سابقه کاری هم آن گونه که شایسته توقع است، آشنا به وظایف، مسئولیت و امور تعهداتی خود نیستند و متأسفانه اغلب هم برای ارتقا و اصلاح دانش و آگاهی درحوزه مسئولیت خود تلاش نمی کنند چون احساس نیاز شخصی و انتظار نظارت و ارزیابی دقیق را از بالادستی های خود و افکار عمومی نیز ندارند.