به گزارش کرج رسا، در آستانه برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در کشورمان، گروه ها و اقشار مختلف به میزان و سهم اثرگذاری خود در تلاش هستند تا مردم را برای حضور پرشور در انتخابات تشویق و ترغیب نمایند؛ چرا که انتخابات در عمل تجلی اراده‌ی ملی و بروز حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش در کلیه نظام‌های اجتماعی است.

فعالان اقتصادی اعم از تولیدکنندگان، صنعتگران، اصناف، تجار و…؛ یکی از همین گروه های مهم اجتماعی هستند که افزایش ضریب مشارکت در انتخابات به عنوان مهمترین متغیر اثرگذاری و اثرپذیری در تعیین سرنوشت کاری و توسعه فعالیت آنها به شمار می آید.

در یک تعبیر مصطلح در ادبیات صنعتگران و اصنافیان، این افراد تمام سرمایه و دارایی خود را که حاصل سال ها زحمت شبانه روزی و نتیجه خون دل های آنهاست در داخل کشور و در نزدیک ترین و دورترین نقاط بکار بستند و کارخانجات و مراکز تولیدی و اقتصادی خود را بنا کردند و در مسیر رفع نیازهای کشور و مردم گام بر می دارند؛ در واقع فعالان اقتصادی نه تنها در سرنوشت خود، بلکه در سرنوشت میلیون‌ها کارگر، مهندس، تکنیسین و…، تاثیر مستقیم دارند و می توانند موفقیت ها و ناکامی های خود را با آنها به اشتراک بگذارند.

در پاسخ به این سئوال و این گزاره که “چرا فعالان اقتصادی باید مهمترین عناصر و مبلغان افزایش مشارکت در انتخابات باشند؟” کافیست به میزان اثرپذیری تصمیمات دولت ها در روند فعالیت اقتصادی افرد اشاره کنیم‌؛

بهتر است در جواب پرسش بالا، پرسش دیگری مطرح نمایبم، وقتی شما می توانید در انتخاب فردی که برای آینده کاری و نوع فعالیت شما تصمیم می گیرد، تعیین کننده باشید، آیا حاضر هستید این امتیاز را از خودتان سلب کنید؟

با تثبیت این باور در نظر و نگاه ریزبینانه فعالان اقتصادی، که حرکت تدریجی به سوی نظام‌های اقتصادی مبتنی بر مشارکت و حاکمیت مردم، نتیجه قطعی انتخابات خواهد بود و مردمی‌سازی واقعی اقتصاد هنگامی تجلی و عینیت می‌یابد که این مطالبه عیناً و عملاً از سوی مردم مورد درخواست قرار گیرد و از تعامل واقعی و سه وجهی انتخابات، سرمایه اجتماعی و شکل‌گیری نظام اقتصادی، در یک افق میان مدت و بلند مدت‌ نتایج مورد نظر حاصل می شود؛ یقیناً فعالان اقتصادی مهترین عناصر و مبلغان افزایش مشارکت در انتخابات پیش روی خواهند بود.

جامعه کارگری، چرا باید یکی از مهمترین کنشگران و فعالان صحنه انتخابات باشد؟

هر سال، وقتی شورای حقوق و دستمزد برای تعیین میزان دستمزد کارگران تشکیل جلسه می دهد و نمایندگان کارگری در حال چانه زنی با نمایندگان کارفرمایان و دولت برای ارتقای کمی و کیفی میزان پرداختی ها هستند، در موارد متعددی بسیاری از کارگران باور دارند اگر در آن جلسه حضور داشتند و صاحب حق رای و امکان ارائه نقطه نظر داشتند می توانستند بهتر دفاع کنند و شرایط را برای افزایش میزان رفاه و سطح زندگی جامعه کارگری را فراهم کنند!

طبعأ این جلسات محل طرح دیدگاه های صنفی از یک سو یعنی محلی برای جدال نمایندگان کارفرمایان و نمایندگان کارگری است و از سویی دیگر شامل ضروریات اعمال ملاحظات دولت مستقر با هدف کنترل آثار و تبعات اجتماعی و اقتصادی تصمیمات این شوراست.

فرض را بر این می‌گذاریم که امروز شرایطی فرآهم شده تا یکایک کارگران در جلسه پایانی شورای حقوق و دستمزد حاضر شوند و اتفاقا حق رای هم دارند و می توانند دیدگاه های خود را بدون کمترین محدودیت ارائه کنند؛ آیا این امر رضایت بخش تر نیست که بجای ۳ نفر نماینده کارگری، بیش از ۱۰ میلیون نفر صاحب حق رای باشد و نظرات خود را در مصوبات اعمال کنند؟

حال با عبور از این فرضیه انتزاعی، یک امکان واقعی را با هم در نظر می گیریم که جامعه کارگری می تواند نه تنها برای حقوق و دستمزد خود، بلکه برای همه شئون زندگی و همه امور رفاهی خود یکجا و حداقل تا ۴ سال آینده تصمیمی جدی بگیرد.

فارغ از هر گونه نگاه کلیشه ای در اهمیت حضور اقشار مختلف در انتخابات، جامعه کارگری امروز اگر به جای تماشگر، بازیگر اصلی انتخابات پیش روی باشد، حداقل تا چهار سال آینده می تواند از منتخب خود انتظار داشته باشد تا تولید را رونق ببخشد، تورم را به شکل اصولی مدیریت کند، برای مسکن او برنامه ریزی و اقدام کند، امکانات آموزشی مناسب برای فرزندان او فراهم آورد، سطح رفاه او را ارتقا دهد، افراد لایق را بر مستندها بگمارد، در خصوص حقوق و دستمزد او تصمیمات بهتری بگیرد و دهها و شاید صدها انتطارات معقول دیگر را بجا آورد.

یقینا کنشگری و حضور فعال جامعه کارگری، جامعه اصناف، جامعه صنعتگران و همه اقشار در عرصه انتخابات ضرورتی است که نه تنها منافع خود آنها را تامین می کند، بلکه در همه ابعاد زندگی قریب به ۸۷ میلیون ایرانی اثرگذار خواهد بود.

✍️ احد آقایی