“گذر” با “گذار” متفاوت است.

“گذر” در لغت به معنای راه و عبور است. (لغت نامه دهخدا)

“گذر” جوی و چندین جهان را مجوی
گلش زهر دارد به خیره مپوی (فردوسی)

“گذر”، در مفهوم اجتماعی به معنای عبوری سیستماتیک از یک محل یا یک مقطع می باشد.

“گذار” در لغت به معنی گذشتن است (لغت نامه دهخدا) و در مفاهیم اجتماعی و عرفانی عبوری است که با تغییر و تحول همراه است.

از نگاه عرفا “گذار” همان “طی طریق” است.

اگر شهریاری و گر هوشیار
تو اندر “گذاری” و او پایدار (فردوسی)

“گذر” آموختنی است و “گذار” پیمودنی است

“گذر” را می توان سریع تر از زمانبندی تعیین شده طی کرد. همانند دانش آموز زبده ای که مقاطع تحصیلی را به شکل جهشی طی می کند.

ولی “گذار” را جهش، برنمی تابد.

چون برای “گذار” تجربه لازم است. درک و تکامل لازم است. به پله بعدی، بدون درک و طی کردن پله قبلی نمی‌توان رسید. دیگر جهش و پرش به مدد فرد نمی‌آید.

“گذار” با گذر عمر اتفاق می افتد.

مولانا مفهوم “گذار” را در بیت زیر به زیبایی بیان نموده:

آنچه می بیند جوان در آینه
پیر اندر خشت می بیند همه (مولوی- دفتر پنجم)

باید پذیرفت که “گذر” به تنهایی برای رشد و تکامل فردی، کافی نیست.

برای تحلیل چرایی ها، برای انتصاب مدیریت ها، برای تصمیم گیری های کلان، و برای سایر امورات مهم دیگر… “گذار” باید داشت.

و چه نیکوست که “گذار کننده”، “گذر” هم کرده باشد.