بسیاری از افراد هنوز مبتلا نشده‌اند و البته مستعد ابتلا هستند. در حال حاضر گفته می‌شود که مبارزه با بیماری سخت‌تر هم شده است چراکه سطح فاصله‌گیری اجتماعی پایین آمده است.

در اروپا و آمریکا شاهد تظاهرات گسترده علیه نژادپرستی هستیم که منجر به ازدحام جمعیت شده است و همین مسئله باعث شیوع بیشتر بیماری می‌شود.

در اینجا نکاتی را بیان می‌کنیم که نشان می‌دهند چرا نباید این بیماری همه‌گیر را پایان یافته بدانیم و چرا باید به مبارزه با این بیماری ادامه دهیم.

۱- مانعی به نام فعالیت‌های اقتصادی

اگر ویروس کرونا را مثل آتش تلقی کنیم ما مثل درخت و سوخت هستیم که در مسیر این آتش قرار داریم و قرار داشتن ما در معرض این آتش باعث می‌شود شدت این آتش‌سوزی بیشتر شود. وقتی در وضعیت قرنطینه قرار داشتیم احتمال ابتلا به بیماری کمتر بود اما حالا این احتمال بسیار بیشتر شده است.

۲- فاصله‌ای زیاد تا رسیدن به ایمنی جمعی

برای اینکه اثرات ویرانگر بیماری به حداقل برسد بخش بزرگی از جمعیت باید به این بیماری مبتلا شوند. گفته می‌شود تا زمانی که بین ۵۰ تا ۶۵ درصد مردم به این بیماری مبتلا نشوند ایمنی گله‌ای اتفاق نمی‌افتد. هنوز به آستانه‌های این رقم هم نرسیده‌ایم. در بهترین حالت در برخی از ایالت‌های آمریکا ۲۰ درصد مردم مبتلا شده‌اند. از طرف دیگر فراموش نکنیم که نرخ مرگ‌ومیر این بیماری به ما می‌گوید که مبتلا شدن ۵۰ درصد مردم به این بیماری یعنی مرگ‌ومیری بسیار فراتر از حد تصور. به همین خاطر گفته می‌شود که فاصله اجتماعی تا سال ۲۰۲۲ ضروری است.

۳- جدی گرفتن توصیه‌ها

مصونیت گله‌ای تنها راه ایمن شدن نیست. ردگیری بیماران و جداسازی آن‌ها خیلی می‌تواند به شکستن زنجیره انتقال کمک کند. خیلی از اوقات افراد بدون اینکه بدانند گسترش‌دهنده بیماری‌اند و سرفه و عطسه جدی‌ترین راه انتقال این بیماری است پس ماسک را باید جدی گرفت. تجربۀ کرۀ جنوبی به ما می‌گوید که استفاده از ماسک تا چه حد مفید بوده است. همچنان باید توصیه‌ها را جدی گرفت.

۴- از ایمنی جمعی مطمئن نباشید

بعدازاینکه فرد به ویروس مبتلا می‌شود بین ۵ تا ۱۴ روز طول می‌کشد تا نخستین نشانه‌های خود را بروز دهد. قبل از اینکه فرد علائم داشته باشد تا یکی دو روز قبل از آن می‌تواند ناقل بیماری باشد. بسیاری از مبتلایان علائم ندارند و همین باعث می‌شود که افراد احساس کنند دیگر بنا نیست مبتلا شوند و یا اینکه قبلاً مبتلا شده‌اند و خطری آن‌ها را تهدید نمی‌کند.

۵- واکسن به‌سرعت کارساز نخواهد بود

حتی بعد از کشف واکسن هم‌زمان زیادی برای ریشه‌کن کردن بیماری لازم است. از میزان کارایی واکسن گرفته تا الگوی دسترسی و توزیع آن بین افراد بسیار زمان‌بر هستند. فراموش نکنیم که تلاش‌ها برای کشف واکسن تا امروز بی‌ثمر بوده‌اند. نباید فراموش کنیم که فقط دو بیماری از طریق واکسن ریشه‌کن شده‌اند: آبله و یک بیماری دامی به نام ریندرپست. پس نباید در تأثیر واکسن دچار اغراق شویم.