به گزارش کرج رسا به نقل از دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، بخشهایی از بیانات رهبر انقلاب در این مراسم به شرح زیر است:

ما کِی میتوانیم اهمیت و عظمت رزمندگان را درست تشخیص بدهیم؟ آن وقتی عظمت کار معلوم میشود که عظمت عرصه و میدان را بتوانیم تشخیص بدهیم؛ عظمت میدان یعنی تعریف دفاع مقدس. من در چند جمله‌ی کوتاه، چرایی و چگونگی دفاع مقدس را امروز شرح میدهم. البته اینها مطالبی است که بارها گفتیم و گفتند لکن باید تکرار کنیم. باید آنچه را که حقیقت است گفت؛ تحریف، امر جدی و خطر بزرگی است و دست تحریف وجود دارد.

کار بزرگ امام این بود که از اول، حجم واقعی این کارزار را شناخت؛ از اول فهمید که این جنگ معنایش چیست. خیلی از ماها نمیدانستیم، نمی‌فهمیدیم. امام از اول فهمید این یک درگیری عادی بین دو همسایه نیست؛ دشمن را شناخت و فهمید که دشمن اصلی در این جنگ کیست و تشخیص داد که صدام یک ابزار است. امام سخنرانی میکرد درباره‌ی جنگ و میفرمود مثلاً آمریکا از شوروی بدتر، شوروی از آمریکا بدتر، انگلیس از هر دو بدتر؛ یعنی شناخته بود که اینها عاملان اصلی و پشت‌صحنه‌ی جنگ هستند.

ثانیاً یک تشخیص حیاتی امام داد و آن این بود که این مسئله‌ی مهم را ملت ایران میتواند حل کند. صرفاً مسئله‌ی نیروهای مسلح نیست؛ این کار، کار ملت ایران است. ملت باید بیاید وسط؛ همچنان‌که ملت ایران انقلاب را به پیروزی رساند، جنگ را هم باید ملت ایران به پیروزی برساند. امام این را تشخیص داد و بر اساس آن عمل کرد و این حرکت عظیم مردمی را به وجود آورد.

دفاع مقدس یکی از عقلانی‌ترین حوادث ملت ایران بود. بعضی‌ها با استناد به یک خطای یک جمعی، مجموعه‌ی دفاع مقدس را متهم میکنند به بی‌تدبیری. مطلقاً این‌طوری نیست. دفاع مقدس از اول کار، نشان‌دهنده‌ی عقلانیت در این عرصه بود. آن روز، ارتش یک سازمان سنتی جاافتاده‌ی موجود در کشور بود و سپاه، یک عنصر جوان تازه‌به‌میدان‌آمده‌ی انقلابی؛ اینها باید با هم کار کنند و این آسان نبود. خیلی کار بزرگی بود. از این عاقلانه‌تر و مدبرانه‌تر چه کاری میشود پیدا کرد. بعد، انتخاب تاکتیک‌های ابتکاری و شجاعانه که این تاکتیک‌ها واقعاً فوق‌العاده بود.

حتی قبول قطعنامه هم در پایان کار در آن شرایط  که امام از آن تعبیر کردند به نوشیدن جام زهر، این هم مدبرانه بود؛ در آن مقطع مدبرانه بود؛ باید انجام میگرفت. اگر مدبرانه نبود، اگر عاقلانه نبود، امام انجام نمیداد. ما از نزدیک شاهد بودیم و میدیدم که چه دارد میگذرد. کار، بسیار عاقلانه بود. بنابراین از اول تا آخر مسئله‌ی دفاع مقدس، یک پدیده‌ی عقلایی و یکی از عقلانی‌ترین حرکات ملت ایران بود. و تحریفها را در این باره باید مراقب بود.

این مدل ابتکاری از حضور مردم در دفاع مقدس، همیشه میتواند مطرح باشد. امروز هم میتوانیم؛ ما اگر همت بکنیم، با نگاه درست به مردم و مسائل نگاه بکنیم، میتوانیم از این مدل استفاده بکنیم. البته بحث جنگ یک بحث است، بحث اقتصاد یک بحث دیگری است. صاحبان فکر و اندیشه میتوانند به این، به چشم یک ابزار اقتدار ملی نگاه کنند. آن وقت نقش پشت جبهه به قدر جبهه اهمیت پیدا میکرد؛ چون همه که نمیتوانند تفنگ دست بگیرند؛ بعضی‌ها در پشت جبهه میتوانند نقش بیافرینند؛ از کمکهای مالی تا رسیدگی به مجروحان، تا بدرقه‌ی باشکوه شهیدان؛ بنده بارها گفتم اگر از شهدا یک‌چنین تکریم و احترامی نمیشد، شوق شهادت این‌چنین نمیشد.
یکی از موارد افتخارآمیز پشت جبهه، همین ماندن مردم اهالی شهرها بود؛ در شهر ماندند با اینکه شهر محل تهاجم شدید پیوسته‌ی دشمن بود.

دفاع مقدس سرمایه‌های انسانی ما را ارتقا داد. خوشبختانه از عناصر حاضر در دفاع مقدس، افراد بی‌شماری بعدها، امروز، دیروز و ان‌شاءالله در آینده در بخشهای مختلف گوناگون کشور مشغول خدمتگزاری بودند و هستند که  یک نمونه‌اش شهید عزیز ما بود؛ شهید سلیمانی که در عرصه‌ی دیپلماسی و بین‌المللی و در منطقه یک فعالیت شگفت‌آوری داشت. واقعاً هنوز ملت عزیز ایران از گستره‌ی کار شهید سلیمانی مطلع نیستند؛ یک چیزهایی آگاهند اما ریزه‌کاری‌های کار او خیلی بیش از این حرفها است؛ که حالا شاید ان‌شاءالله در آینده بتدریج آشکار بشود.
این یک سرمایه‌ی انسانی بود که در جنگ درست شد؛ یعنی پایه‌گذاری امثال قاسم سلیمانی‌ها در جنگ و در دوران دفاع مقدس گذاشته شد.

کرونا را دست‌کم نگیرید. اینکه روزی ۱۵۰ هم‌وطن از دست بروند، این چیز کوچکی است؟ بعضی‌ها ارزیابی مناسبی ندارند از این قضیه. فرض کنید هر دو روز یک‌بار یک هواپیمای سیصد نفره سقوط کند و همه بمیرند! این چیز کمی است؟ ما هر روزی ۱۵۰ نفر، ۱۴۰ نفر، ۱۷۰ نفر متوفی داشته باشیم، این چیز کمی است؟
علاج هم دست خودمان است. خب مسئولین که می‌بینید دارند خودشان را واقعاً فدا میکنند؛ از پزشک، از پرستار و از مدیر و … دائم دارند تلاش میکنند، کار میکنند. ما مردم بایستی به وظایفمان عمل کنیم. این فاصله‌ی اجتماعی، این ماسک، این دستوراتی که داده میشود، این شست‌وشوی دست، این کارهای لازمی است که باید انجام بگیرد.