یکی از بینش‌های اقتصاد رفتاری که در این عرصه مورد توجه قرار گرفته است، تورش کنونی(present bias) است. به طور کلی تحلیل هزینه-فایده هر فرد درتصمیم گیری با توجه به زمان متفاوت است. در واقع افراد برای هر تصمیم گرفتنی، به نتایج آنی و نتایج احتمالی آن در آینده توجه می‌کنند. تورش کنونی یعنی بیشتر افراد برآیند کوچک و آنی را به برآیندهای عظیمی که در آینده نصیبشان می‌شود، ترجیح می‌دهند. برای مثال سیگار کشیدن فایده‌ای کوچک و لحظه‌ای مثل کاهش استرس دارد ولی در آینده هزینه‌ای جبران‌ ناپذیر مثل سرطان ریه ایجاد می‌کند.

مفهوم تورش کنونی به این سوال که “چرا افراد با وجود اینکه از خطرات ویروس کرونا آگاه هستند، از پروتکل ها پیروی نمی‌کنند؟” پاسخ می‌دهد. افرادی که برای زمان حال و همین لحظه ارزش بسیار زیادی قائل هستند با احتمال کمتری رفتارهای پیشگیرانه‌ی کووید ۱۹ را رعایت می‌کنند و به آینده‌ی احتمالی و نامطمئن ابتلا به ویروس کرونا اهمیتی نمی‌دهند.

آگاهی از این مفهوم اقتصاد رفتاری به کارشناسان و سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا افراد را با طراحی بهتر سیاست‌ها و قوانین به رعایت رفتارهای پیشگیرانه تشویق کنند. کاهش هزینه‌های در خانه ماندن و افزایش منافع آن، میل افراد به رعایت آن افزایش پیدا می‌کند.

یکی از راه‌های ترغیب افراد به در خانه ماندن و در نتیجه کاهش انتقال ویروس کرونا در کوتاه مدت، فراهم کردن اینترنت رایگان برای خانه‌ها است. همچنین با تعویق موقتی اقساط وام، پرداخت وام بی‌بهره یا کم‌بهره به کسب‌وکارهای کوچک و خانواده‌های فاقد بیمه و پخش بسته‌های اقلام ضروری در محله‌های آسیب‌پذیر می‌توان رفت‌وآمد در مکان‌های شلوغ را به حداقل رساند.

توجه به این جزئیات باید در طراحی محدودیت‌های تردد و سیاست‌های در خانه ماندن مورد توجه قرار بگیرد تا مردم به رعایت به قوانین پیشگیرانه تشویق شوند و نرخ موفقیت سیاست‌ها افزایش یابد.