مخالفت برخی افراد با برگزاری یک جشنِ غیرایرانی به نام «ولنتاین» به بهانه ابراز دوست داشتن، چند سال است سبب شده جشن «سپندارمذگان» مورد توجه قرار گیرد تا آن دسته از افرادی که نمی‌خواهند در یک مناسبت غربی، عشق را به یکدیگر یادآوری کنند، در این گاه‌شمار ایرانی به یادِ هم باشند؛ اما آیا «سپندارمذگان» هم مانند «ولنتاین» صرفا مناسبتی برای گرامی داشتنِ عشق و دوست داشتن است؟

جلال خالقی مطلق – شاهنامه‌پژوه – می‌گوید «مَردگیران» درست است نه «مُزد‌گیران» و توضیح می‌دهد: در ۵ اسفند یا سپندارمذ به عنوان جشن بهاری زنان، آنان آزادی عمل بیشتری داشتند و دختران دَمِ بخت به همسرگزینی توصیه می‌شدند و به همین خاطر به آن مردگیران گفته می شد و نه مزدگیران هر چند زنان شوهردار هم هدیه یا مزد می‌گرفتند. ادعای هم ریشگی با ولنتاین هم درست نیست هرچند در آلمان و برخی از کشورهای دیگر اروپایی در اواخر بهمن جشن «دوشنبۀ گل سرخ» برگزار می‌شود که در آن هم زنان آزادی عمل بیشتری دارند و از این حیث شاید شبیه سپندارمذ ما باشد و اگر قرار بر هم‌ریشگی باشد بین این دو جشن است نه با ولنتاین.

رئیس اتحادیه صنف خرازی فروشان گفت: پیرو خبر منتشره درباره ممنوعیت فروش بادکنک هایی در روز خاص هیچ گونه نامه یا دستوری از سوی پلیس یا ارگان دولتی دیگری به اتحادیه نداشتیم.

ولنتاین یا روز عشق دیگر برای کمتر کسی ناشناخته مانده است. به هر حال حداقل یک دهه از شیوع عمر این پدیده فرهنگی در جامعه شهری ما می‌گذرد و در این مدت، جای خود را حسابی در بین نوجوانان، جوانان و حتی تعدادی از پا به سن‌ گذاشته‌ ها، باز کرده است.