هیجان دارم و لحظه‌ شماری می‌کنم ببینم صاحب این ایده پرورش الاغ کیست و با چه هدفی دنبال این کار رفته است. در می‌زنیم. جوانی در آهنی بزرگی را باز می‌کند. نامش «احمدرضا» است. کم‌سن و سال، قدبلند با موهای مرتب و پوششی به سبک جوان‌ های امروزی. از طرز صحبت و امر و نهی کردنش متوجه می‌شویم که صاحب این مجموعه است و حتماً حرف‌های شنیدنی دارد.

•  من «احمدرضا» ۱۵ سال دارم

وارد محوطه می‌شوم. آنجا را به چند بخش تقسیم کرده‌اند. سمت راست، محل نگهداری کره‌ الاغ‌ هایی است که تازه به دنیا آمده‌اند و کنارش به الاغ‌ های شیرده اختصاص دارد. سمت چپ، محل استراحت و آخور الاغ‌ های نر است. هر بخش با میله‌ های آهنی جدا شده‌ اند. بر ورودی بخش دیگر نوشته شده: محل شیردوشی، که یک راه باریک دارد و به سالنی بزرگ می‌رسد. تا الان این همه الاغ یکجا ندیده بودم.

«احمدرضا شهرکن» متولد سال ۱۳۸۱ است؛ جوان ۱۹ ساله‌ای که ۴ سال قبل، با تلاش زیاد توانست مجوز راه‌اندازی نخستین مزرعه پرورش الاغ را در پایتخت بگیرد: «می خواستم با گرفتن جواز راه‌اندازی مزرعه پرورش الاغ این راه را برای دیگر جوان‌ها بازکنم که خدا را شکر موفق شدم. البته گرفتن جواز فعالیت کار ساده‌ای نبود. وقتی آنجا رفتم وگفتم من احمدرضا، ۱۵ سال دارم و می‌خواهم مزرعه پرورش الاغ دایر کنم، همه به من خندیدند. شاید هم به خاطر سن و سالم بود، اما برای من مرغ یک پا داشت و با تلاش و همت زیاد به هدفی که داشتم رسیدم.»

•  پیشنهاد عجیب

شاید تا آن زمان، نام الاغ را فقط در برنامه‌های کودک، متن کتاب‌ها، ضرب‌المثل‌ها و یا گاهی هنگام عصبانیت و دعوای آدم‌ها پشت چراغ قرمز و… شنیده بودند، اما احمدرضا، که هنوز پشت لبش سبز نشده بود، به خودش جرئت داد تا با خانواده درباره علاقه‌اش به پرورش این حیوان حرف بزند؛ از کسب وکاری که تا آن زمان در خاندان «شهرکن» دیده نشده بود: «آن روز به پدر و مادرم گفتم که می‌خواهم با پرورش الاغ، کسب و کار راه بیندازم. حرفم را جدی نگرفتند، اما سرکوبم نکردند و گفتند: اگر می‌توانی انجام بده. من هم رفتم و با خرید ۳ کره‌الاغ کارم را شروع کردم. یادم هست که آن زمان همکلاسی‌ها و دوستانم مسخره‌ام می‌کردند. مثلاً می‌گفتند: با خرها گشتی، شبیه‌شان شدی! من هم می‌خندیدم و به این حرف‌ها توجه نمی‌کردم، چون هدف مهم‌تری داشتم.»

و تلاش‌هایش به نتیجه می‌رسد: «حالا پس از ۴ سال ۷۰ رأس الاغ دارم و برای ۲۰ نفر دیگر شغل ایجاد کرده‌ام. محصولاتی که در این مزرعه تولید می‌شود شامل شیر تازه کیلویی ۲۵۰ هزار تومان و عنبر نساء است، اما فرآورده‌های دیگری هم از شیر الاغ به دست می‌آید مثل صابون، شامپو و در کل، لوازم آرایشی و بهداشتی که اینجا تولید نمی‌شود، اما تولیدکنندگان این محصولات، مواد اولیه‌شان را که شیر الاغ است، از این مزرعه می‌خرند. اینجا روزی ۱۰‌کیلو شیر الاغ تولید می‌شود. اگر مسئولان حمایت کنند، می‌توانم این مقدار را تا ۵۰‌ کیلوگرم برسانم. مهم‌ترین خواسته‌ام دریافت انشعاب گاز برای گرم کردن محل نگهداری الاغ‌هاست. مدتی قبل به دلیل سرما ۲ رأس از بهترین دام‌هایم را از دست دادم.»

• پشتگرمم به دعای خیر نیازمندان

«احمدرضا شهرکن» می‌گوید: «پدرم برای من شرط گذاشته که هر روز مقداری شیر تازه برای بیماران بی‌بضاعت کنار بگذارم. من هم به حرفش گوش دادم و خیلی وقت‌ها احساس می‌کنم که دعای خیر این آدم‌ها در سختی‌ها به من کمک می‌کند.»

• شیر الاغ ماده غذایی نیست، داروست

«شیر الاغ ماده غذایی نیست و باید از آن به‌عنوان دارو و برای درمان بعضی بیماری‌ها و البته با نظر پزشک استفاده کرد.»  دکتر «سید حسین حسینی» متخصص ویروس‌شناسی، می‌گوید: «در علم باستانی و طب سنتی، شیر الاغ برای درمان بیماران مورد استفاده قرار می‌گرفت. این شیر دارای خواص زیادی است. «ایمنوگلوبین» های فراوانی که در این شیر وجود دارد، باعث افزایش سیستم ایمنی بدن می‌شود و درکنار آن به بازسازی دستگاه گوارش کمک می‌کند. مصرف شیر الاغ در درمان مواردی مثل سم‌زدایی کبد افزایش ایمنی بدن،   تأثیرات فوق‌العاده دارد.»

همشهری