فردین حکیمی روز سه شنبه در حاشیه دومین نشست هماهنگی و پیشگیری از شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک و هماهنگی بین دستگاهی به منظور کنترل و پیشگیری از آن که در اداره کل مدیریت بحران استانداری البرز  برگزار شد، افزود: چند روزی است که شاهد شیوع دوباره بیماری ویروسی طاعون نشخوارکنندگان کوچک و موج سوم این بیماری در منطقه شکار ممنوع طالقان هستیم.

وی با بیان اینکه علت اصلی بروز موج سوم این بیماری واکسینه نکردن دام های اهلی در استان های همجوار و مبتلا شدن بزهای وحشی در حیات وحش این استان ها به بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (ppr) می باشد، اظهار داشت: کوتاهی دستگاه های مسوول در امر واکسیناسیون دام های اهلی و استفاده مشترک دام های اهلی و نشخوارکنندگان کوچک از مراتع  به خصوص آبشخورهای موجود در این مناطق سبب انتقال بیماری به حیات وحش می شود.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان البرز گفت:‌ این در حالی است که از زمانیکه در ابتدای فصل پاییز سال جاری موج اول این بیماری را شاهد بودیم دستگاه های مرتبط در این امر همچون دامپزشکی، امور عشایری، جهاد کشاورزی و منابع طبیعی به صورت جهادی وارد عمل شده و تمام دام های اهلی را واکسینه کردند ولی این کوتاهی در استان های همجوار موجب به هدر رفتن زحمات این افراد و تحمل هزینه های بسیار برای استان می شود.

وی از دیگر مصوبات این نشست را تشدید پایش منطقه با جلب همکاری همیاران محیط زیست برای کشف لاشه های احتمالی و امحای آنها، همکاری بخشداری و دهیاری ها با محیط زیست به منظور کنترل بیماری، نظارت ویژه دامپزشکی و منابع طبیعی بر دام‌های ورودی به مراتع در فصل برای دام و جلوگیری از ورود دامهایی که واکسن دریافت نکرده اند عنوان کرد.

حکیمی بر واکسیناسیون کامل دام‌های بومی استان و اولویت قرار دادن واکسیناسیون دام‌های ورودی به مراتع طالقان تاکید کرد و گفت: پیگیری موضوع واکسیناسیون دام‌های اهلی در استان های همجوار به جهت پیشگیری از شیوع احتمالی بیماری نیز از جمله تصمیماتی بود که پس از بحث و بررسی درجلسه امروز اتخاذ شد.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال ۹۴ حدود ۲۰۷ تلفات راس وحوش و در سال ۹۷ حدود ۲۸ راس کل و بز وحشی را در منطقه شکار ممنوع طالقان تلفات برجای گذاشت.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) که با عنوان “طاعون بزی” نیز شناخته می شود، یک بیماری کشنده حاد با واگیر بسیار بالا می باشد که نشخوار کنندگان کوچک و شترها را درگیر می کند. علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می گردد. عامل بیماری موربیلی ویروس از خانواده پارامیکسوویریده می باشد. بیماری PPR جزء فهرست بیماری های مهم در سازمان جهانی دام (OIE) می باشد و کشورها موظف هستند که در صورت وقوع، بیماری را به این سازمان گزارش نمایند.

ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس هستند. انتقال ویروس به شکل ریزقطره های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشناق هوای آلوده توسط دام های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است. وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخورها و بستر نیز میتواند یکی از راههای انتقال بیماری باشد اما موربیلی ویروس ها به مدت طولانی نمی تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند. همه گیری  PPR بر اساس کنترل جابه جایی حیوانات، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل می باشد. موثرترین روش برای کنترل بیماری واکسیناسیون می باشد که باید در مناطق اندمیک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالیانه تکرار شود.