به گزارش کرج رسا، پروفسور جمال قدوسی گفت: ایران شش سالگی ام، با ایرانی که امروز می شناسم از نظر محیط زیست غیر قابل باور است.

قدوسی استاد دانشگاه های مطرح کشور و محقق و مولف بیش از هفتصد مقاله میگوید آن روزها در همین کرج بر کاج های مقابل خانه سبز قبا و سینه سرخ و هد هد می نشست و پرستو در خانه مان لانه می کرد اما امروز چرا نیستند.

این پژوهشگر و استاد دانشگاه با بیان این مطلب که نیاز هست برای داشتن محیط زیستی سالم به چرایی های بی شماری از عملکردهای جامعه انسانی توجه کنیم  افزود: لازم است این همه تاثیرات مخرب بر محیط زیست را ریشه یابی و بررسی کنیم چرا زمین باید پاک بماند این سوالی بود که این دلسوز محیط زیست سخنرانی اش در جمع اهالی پویش نه به ته سیگار آغاز کرد و چون پاسخ داد زمینی که تنها کره زنده در کائنات است زمینی که زنده است و زندگی می بخشد خود پالا ست و در برابر این همه سر سختی و آلودگی که انسان به بار آورده  تاب آوری دارد شایسته این همه بی مهری نیست.

وی می‌گوید: ما در حفاظت آب و خاک که محیط پیرامونمان است در تصمیم سازی‌ها درست کار نکردیم و در نتیجه تصمیم گیری‌ها کارآمد، کارا و داری عملکرد مناسب نیستند. از سوی دیگر ما در کشور تحقیق و تفکر انتقادی را جدی نگرفتیم تحقیق اگر بومی باشد درد بی درمان ما را درمان می‌کند.

دکتر قدوسی معتقد است آموزش، تحقیق و اجرا، مانند ملکول آب است که اکسیژن آن تحقیق و هیدروژن‌هایش آموزش و اجرا است. اما متاسفانه در کشور به ویژه در زمینه های آب، منابع طبیعی و محیط زیست از یافته های تحقیقاتی درون کشور کمتر استفاده شده و می‌شود در حالی که  آموزش،تحقیق و اجرا باید کنار هم قرار گیرند تا تاثیری بی مانند داشته باشند.

این پژوهشگر ادامه داد؛ دستگاه اجرایی باید ملزم به توجه به خروجی های تحقیقاتی در حوزه های متعدد زیست محیطی باشد که در کشور ما این موضوع اصلا مورد توجه قرار ندارد. کسی نمی‌گوید این درخت که اینجا می کاری بر اساس کدام تحقیق است. می گویند فلان کشور کاشته ما هم بکاریم.

وی در خاتمه فرهنگ سازی با حضور پویش هایی مانند پویش ملی مردمی نه به ته سیگار را بازویی برای مهار این نوع رفتار با محیط زیست و زمین عنوان کرد و گفت: اگر همت نکنیم بی مهری به محیط زیست و این زمین بی مانند روز به روز گسترده تر به دستان بشر رقم می خورد. و اگر این بی توجهی دامن‌گیر جامعه بشری را محدود نکنیم روزی تاوان خواهیم داد.