به گزارش کرج رسا، پاکبانان خادمان واقعی، صمیمی و بی‌ادعای جامعه ما هستند که قطعا آن‌ها هم در دوران کودکی در رویای خود به شغل های زیادی فکر کرده اند
دکتر، مهندس، معلم و … اما دست روزگار از او یک رفتگر ساخت، که با‌‌ همان دستان ترک خورده و پینه بسته، کوچه و محله‌ ما را غرق پاکی کند و زباله‌هایی که عابران بی‌توجهی روی زمین می‌ریزند را بردارد.

خدمتی که سرانجامش زیبایی، تمیزی و لطافت محیط شهر است

پاکبانان یا مردان بی ادعایی که برای تامین هزینه زندگی با شرافت و حفظ آبروی خانواده در اوج سختی کارها در شرایط بحرانی، با شجاعت تمام در حال خدمت رسانی به مردم و نظافت عمومی شهرها بوده و هستند و چشم داشتی هم از فعالیت‌های خود به دیگران ندارند.

آیا عجیب نیست که هر روز از مسیر‌های مختلف شهر عبور کنیم و هیچ‌وقت به یادمان نیفتند؟! ولی وای به روزی که محله و خیابان را کثیف ببینیم، گله است و شکایت.

پاکبان‌ها خادمانی هستند که مدام در خیابان هستند و دیده نمی‌شوند، مگر اینکه گاهی میان مشغله‌های ذهنی از کنار یکی از آن‌ها بگذریم.

پاکبانی شغل جان فرسایی است؛ به دلیل همه شب و روز‌هایی که زیر آفتاب داغ و سرمای استخوان سوزِ شب در خیابان می‌گذرانند؛ ساعت هایی که نمی‌گذرد و مسیری که نباید نظافت‌نشده رها شود.

اما این، تمام ماجرا نیست؛ رنج دیگرش آسیب‌های جسمی است، از معلولیت بر اثر حوادث بگیرید تا درد‌های جسمیِ مدام بر اثر راه رفتن و جارو کشیدن …

بی‌شک شغل رفتگری یکی از مهم‌ترین شغل‌های جامعه ماست، که اگر نباشد آلودگی تمام شهر را فرا می‌گیرد و در این بین و به پاس این همه خدمات شایسته؛ باید در روزشماری زندگی فرصتی را برای تشکر از این قشر زحمت در نظر بگیریم.

? پیمان مجیدی