این روزنامه نوشت:

از یک روحانی صاحب تریبون نقل شده که اخیراً گفته است: «علت پیدایش کرونا گناهان مردم است و همین کروناست که مانع توفیق رفتن به زیارت اربعین شده است.»

این نوع تحلیل‌های بی‌پایه در سال‌های اخیر، فراوان شنیده شده که عموماً گویندگان و مخترعان آنها منبری‌های کم‌مایه هستند. در اینکه گناه از عوامل مؤثر در کم‌توفیقی‌ها و نزول بعضی بلاهاست، تردیدی نیست ولی این نوع تحلیل‌ها که در سال‌های اخیر رسم شده که عده‌ای تلاش می‌کنند ناکارآمدی‌های خود و مجموعه خود را به گردن گناه و عملکرد مردم بیندازند، از مضحک‌ترین سخنانی است که شنیده می‌شود.

اگر قرار باشد طبق قانون علت و معلول، حوادث ناگوار و بلاها را عقوبت عملکردها بدانیم، باید بگوئیم آنچه اکنون بر سر مردم می‌آید نتیجه عملکرد مسئولان و مدیران است نه عملکرد خود مردم. این چه منطق غلطی است که مردم مقاوم، همیشه آماده فداکاری، صبور و کم‌توقع ایران را مسئول بلائی همچون کرونا بدانیم و ندانم‌کاری‌های مسئولان و مدیران را که به جای تلاش برای حل مشکلات مردم، همواره در حال جنگ و دعوا و متهم کردن این و آن هستند را تبرئه نمائیم؟ چنین روش نامعقولی نه‌تنها مردم را جذب دین نمی‌کند، بلکه آنها را نسبت به دین و دیانت بدبین و گریزان می‌نماید.

شاید این حضرات به دلیل برخورداری از شرایط خوب زندگی، خبری از مشکلات معیشتی مردم ندارند که اینگونه سخن می‌گویند. برخورداری از درآمد مناسب، امکانات رفت و آمد، خانه وسیع و مجهز، محافظ و پسفنگ و پیشفنگ، مهمانی‌های آنچنانی، احترامات فائقه و نفوذ کلمه در ادارات و نهادها و شرکت‌ها و مؤسسات و بانک‌ها، طبعاً هر انسانی را از آنچه در جامعه می‌گذرد بی‌خبر می‌کند. برای این قبیل افراد چه فرقی می‌کند که قیمت میوه از امروز تا فردا ۵۰ درصد افزایش پیدا کند و گوشت به جای کیلوئی ۶۰ هزارتومان ۱۲۰ هزارتومان باشد و قیمت مرغ از کیلوئی ۱۲ هزارتومان به ۲۲ هزارتومان برسد. برای اینان این پول‌ها چیزی نیست و به همین دلیل نمی‌توانند بفهمند کارگر و کارمندی که با حقوق ثابت دو سه میلیون تومان قرار است هم اجاره‌خانه بدهد و هم شکم زن و بچه‌اش را سیر کند و هم پول آب و برق و تاکسی و دوا و درمان را تأمین نماید، چه می‌کشد. همین بی‌خبری است که باعث می‌شود آمدن کرونا را به گردن عملکرد مردم بیندازند.

این، عادت بسیار زشتی است که اجازه نمی‌دهند دیواری از دیوار مردم کوتاه‌تر پیدا ‌شود، هر مسئول و مدیری ناتوانی و ناکارآمدی خود را به گردن مردم می‌اندازد. کرونا را نتیجه گناه مردم می‌دانند، موج دوم کرونا را به گردن بی‌توجهی مردم به خانه ماندن می‌اندازند، موج سوم را به گردن ماسک می‌اندازند و در این میان کوتاهی‌های خودشان را که درباره سفرها، تجمعات، وضعیت نابسامان سفرهای هوائی، قطارها، مترو، اتوبوس‌ها، پاساژها، پارک‌ها، تورها هرگز تصمیمی نمی‌گیرند و نظارت‌ها بر اجرای شیوه‌نامه‌های تصویب شده خودشان در حد صفر است، به روی مبارک نمی‌آورند! مشکلات زندگی و بی‌توفیقی در سفر زیارتی اربعین را به گردن کرونا می‌اندازند و کرونا را هم به پای مردم می‌نویسند تا نالایقی و عملکردهای نادرست خودشان را توجیه کنند!

مشکل بزرگ این افراد اینست که تصور می‌کنند مردم نمی‌فهمند و آنها می‌توانند با این توجیهات بلاوجه و بی‌پایه، هرطور که می‌خواهند بتازند و به زندگی غیرمردمی خود ادامه دهند. واقعیت، کاملاً خلاف این تصور است. مردم همه چیز را می‌فهمند و نه‌تنها این توجیهات فریبکارانه را قبول نمی‌کنند بلکه با مشاهده این روش‌ها و سخنان خلاف، راه خود را از این قبیل فریبکاران جدا می‌کنند و البته حساب آنان را از حساب نظام جمهوری اسلامی نیز جدا می‌دانند.