خانه مادری را دوست دارم آنچنان که اکسیژن برای نفس کشیدن عطش دیدار مادرم تمامی زندگیم.

بسان طلوع خورشید بسان وجود پرواز پرستوها درشکوه غروبی دل انگیز خروش اب در بیشه ای روح نواز بوی گاهکل از کلبه ای باشکوه برفراز جنگل های دیلمان و سیاهکل. بوی زندگی عطر صداقت عظمت یکی بودن باهمه نداشتن ها. وجودش صدایش نگاهش احساسش و بزرگی مهربانیش از همه مهمتر فهمیدنت اوج آرامش من است.

لحظاتی که به آخر زمانه میرسی از همه کس وهمه جا تمام آنجا شروع دوباره زندگی است امید دوباره بودن روییدن از نو متولد شدن و نبض قلبت دوباره تنظیم شدن تصفیه تمام بدهی های زمانه ومحیط آشفته پیرامونت آنجا که دیگر تمام راهها به بن بست رسیده و تو لبریز شده از این حجم امواج ویرانگر و مخرب ناگهان برق چشمان مادر تو را با خود می برد و یادت می آورد بیا فرزندم برگرد به آغوشم تا ارامت کنم با روح عالم بالا انجا که غم واندوه معنا ندارد اخر میدانی این دو ازجنس شیطان است ومن فرشته زیبای سرزمین توام برخیز تا سیرابت کنم از همه وجودم.

مادرم عزیزترینم تمامی احساست را می شناسم می دانم که تو خود قربانی تمامی احساست شدی و مُردی تا من زنده شوم هر روز بسان ماهی بر لب دریا در عطش جرعه ای آب و رویشی دوباره از عمق اتش سینه ات آگاهی داشتم انچنان شعله ای که سهم من از آن آتش گرما وحرکت ورشد وموفقیت بود واما تو مسرور وشاد از این همه روح نوازی تنها رضایت تو فتح قله های موفقیت من بود سر بر آستان بزرگیتت فرود می آورم و عاشقانه پیشانی بلندت را می بوسم و به همه عالم خواهم گفت مادر یعنی همه داشتن ها همه خواستن ها همه ارامش همه دارایی تمام شکوه زندگی و ثروتی از جنس طلا الماس یاقوت و زبرجد نه اینها شکوهش را خراش میدهد اخر این نیست شان مادر در وصف نخواهد گنجید.

“نسیم شرق”