با اسپری مشکی و خط خرچنگ قورباغه، روی دیوار جنب بزرگراه سعیدی و در فاصله کمی تا فروشگاه‌های صنایع چوبی و مبلمان لوکس و گران‌ قیمت نوشته‌ اند، «شیر الاغ»! و یک شماره تماس رنگ و رو رفته هم گذاشته‌اند کنارش که به زحمت خوانده می‌شود. لبخند می‌زنم و برای اینکه پاسخ سؤال‌های زیادی را که در ذهنم ایجاد شده، بگیرم به شماره مورد نظر زنگ می‌زنم. فکرش را نمی‌کردم با همین یک تلفن بروم به روستایی چند کیلومتر دورتر از تهران؛ «انجم‌آباد» محلی در حریم منطقه ۱۸ که الاغ پرورش می‌دهند برای تولید شیر الاغ که به‌زعم پرورش‌دهندگانش، مصارف درمانی دارد و پای خیلی از تهرانی‌ها را به اینجا باز کرده است.